Haklısınız, bu 40 gün boyunca sanki Adolf Hitler'in kampındaymış gibi çalışıp ne gelirse gideceğim. Hayalim İTÜ'ydü ancak maalesef çalışmadım. Öyle bir PMO bataklığına düşmüştüm ki hayatta hiçbir şeye enerjim kalmamıştı, yaşamaya bile. Sonra bağımlı olduğumu kabul ettim ve şu an delikanlı gibi mücadele ediyorum. Ama işte, geç farkına vardım. Önceki sene farkında olsam her şey çok daha farklı olabilirdi. Annem ve babam adına da üzüldüm; bana güvenleri tamdı. Mezuna kalacak kadar cesaretli olabileceğimi düşünmüyorum, ailem izin verse bile. Sosyallik sıfır, bu kendi tercihim ancak öyle bir çevrem var ki alkol içmeyi, eskortlara gitmeyi marifet sanan bir çevre. İki yüzün üzerinde roman okudum, daha kimseyle okuduğum bir romanı tartışma fırsatım bile olmadı. Entelektüel olmaya çalıştım, evde piyanosuz piyano öğrenmeye çalıştım, yine başarılı olamadım. Kısacası, 19 yaşındayım ve maalesef hiçbir vasfım yok. Neyse..."(Bahane değil artık bahanelerin arkasına saklamıyorum bunlar benim kendi hatalarım)