Merhaba kendim ve dostlar. Ben 21 yaşındayım peki neden 21 yaşında görünmüyorum. Neden 2 yıl öncesine kadar hayırlı işler dediğimde sağol ablacım diyen köşedeki marketçi abla bana sağol abi diyor. Neden insanlar beni ciddiye almıyor. Oysaki eskiden kız arkadaşlarım , ailem ve tüm arkadaşlarım benimle vakit geçirmek isterdi. Bazen sırf onları güldürmem için beni ararlar veya çağırırlardı. Şimdi neden kimse çağırmıyor ve beni aramıyor. Neden gittiğim berber eski bir fotoğrafımı gösterip saçımı bu şekilde kesmesini istediğimde , benden büyük olmasına rağmen gülerek abi senin böyle bir şaçın yok böyle traş edemem dedi. Neden ona 20 yaşında oldugumu söylediğimde bana başta inanmayıp sonradan benim çok travmatik bir olay veya kaza yaşayıp yaşamadığımı sordu. Neden herşeyi unutmaya , kimseyi umursamamaya sadece odamda oturup hiçbirşey yapmamaya başladım. Peki niye çocukluğumdan beri en yakın arkadaşlarım olan dostlarımı 2-3 ay boyunca aramadım ve hiç görüşmedim. Neden bir yıl önce ye kadar hergün görüştüğüm ve aynı evde yaşadığım insanları aramaya utanıyor ya da konuşurken heyecanlanıyorum. Neden biliyormusun kendim ve sen okuyan dostum. 7 yıldır süre gelen bağımlılıklarım son 2 yılda hat safhaya ulaştı da ondan. Sigara , miskin ve hareketsiz yaşam ve son olarak en etkili ve en tehlikelisi porno ve mastürbasyon bağımlılığı. Bana ne yaptı biliyormusun güzel dostum benim benliğimi çaldı. Benim güzel ve eğlenceli ne kadar yanım varsa aldı götürdü. Eskiden çok konuşmamdan dem vurulurdu bu bağımlılık bana ne yaptı biliyormusun özgüvenimi yerlerde sürükledi , artık insanlarla gerekmedikçe konuşmuyorum , saçmalamaktan korkuyorum , arkadaşlarımla vakit geçirirken aslında beni yanlarında istemediklerini ayıp olmasın diye aradıklarını hissediyorum. Ve bu tip bi hissi sadece kendi arkadaşlarıma değil tüm herkese hissediyorum. Sanki bir insan bana karşı güzel duygular hissedemez , bana saygı duyamaz , hoşlanmak mı 
ihtimal dahilinde bile değil. Anksiyete öyle bir duzeye ulaştı ki kendimi çeşitli hastalıklara yakalanmış olarak ilan edip hastaneye gidiyorum. Kan tesleri yapılıyor ve çok şükür kanser değilim ve başka çok büyük rahatsızlığımda yok ama 21 yaşında nur topu gibi kolesterolüm var. Karaciğer fonksiyon testleri alt üst durumda. Mastürbasyon bağımlılığının tetiklediği tembellik karacigerimi yağlandırmış , damarlarımı tıkamış beni 5 kat merdiven çıkınca nefes nefese kalan işlevsiz bir insana dönüştürmüş.2 yıl önce de benzer bağımlılıklarım vardı ama böyle sorunlarım yoktu. Tembellik , sigara ve PMO. PMO beni daha tembel olmaya , tembel olmak daha fazla sigara içmeye , daha fazla sigara içmek de daha çok PMO ya itiyordu. Sonu gelmeyen bir girdaptı hiç çıkamadığım bir girdap. Sürekli tek sorunumun sigara olduğunu sanıyordum. Sürekli bırakıyordum ve başarısız oluyordum. PMO nun başlı sorunum olduğunun 3 ay öncesine kadar farkında bile değildim. 2 ay önce ilk farkettiğimde hemen kestim ama pmo nun ilk dur bakalım tokatıyla karşılaştım. Nereye diyordu bana ve nofap süreci 1 gün sürdü , sadece 1 gün. Sonrasında farklı denemeler ve maximum 2 gün. Aklım beni kandırıyordu , hayal dünyasında yasatıyordu , sadece izle fap yapma. Bunu bu sureci yasayan herkes bilir , izliyorsan bir zaman sonra bakmışsın ki pişmanlık içerisindesin. Rezalet bir durum. Eskiden dini kaygılarım vardı , farkettim ki 2 yıldır umrumda bile değil. Hiçbirşeyi yerine getirmemişim , evet dini olarak hiçbirsey yapmamisim. Her gün herseyden olduğu gibi ondan da uzaklaşmışım. 1 aylık nefret surecinin ardından üzerimdeki ölü toprağını attım. Ve şunun farkına vardım , kimsenin umrunda değilsin. İster ölene kadar sigara iç ister bithap düşene kadar masturbasyon yap , ister tembellikten 110 kilo ol kimsenin ama kimsenin umrunda değilsin , seni senden başka kimse kurtaramaz. Bunları bil dostum kendini önemsemeyeni kimse önemsemez , kendine saygı duymayana kimse saygı duymaz ve en önemlisi , kendini sevmeyeni kimse sevmez. Benim için çok zor olacak bir sürece adım atıyorum. Belki ilk günlerde ruhsal çöküntüye gireceğim ama acıdan zevk almayı istiyorum. Kendime savaş ilan edeceğim , Canım sigara istedikçe onu vermeyeceğim , canım fap istedikçe gidip buz gibi suyla duş alacağım. Yorguluktan yere düşsem bile aşağıya inip belli bir yere kadar yürüyüp gelecegim. Ekmeği en uzak marketten alacağım bu bir savaş değilmi herşey mübah bundan sonra. Bu benim kendimle savaşım. Peki bunları neden buraya yazdım hiçmi arkadaşın yok diyeceksin evet yok , çünkü çocukluk arkadaslarım dahil kimseyle aylardir dogru duzgun gorusmedim. Psikiyatriye de mi gidemezsin evet gidemem , neden biliyormusun çünkü univeristeden kalma kredi kartım ağzına kadar sigara , gereksiz market alisverisleri ve tekel bayi harcamalarıyla dolu. Bu yazıyı buraya yazdım çünkü buradaki insanların icinde benimle aynı seyleri yasayan yada yaşamış ve benzer tecrübeleri olan insanlar olduğunu biliyorum. Bana yardımcı olabilecek olanları da. Bunları yaşayan ama sorun bile olduğunun farkında olmayan insanlar içinde yazıyorum. Bunlar kafayı yemiş ammada abartıyorlar veya abartıyor diyecek olanları hissedebiliyorum ama farkına varabilmiş olmaktan bile mutluyum inanın. Bu benim savaşım ve kazanmak zorundayım neden biliyormusunuz , çünkü kaybetmem kimsenin umrunda değil...
ihtimal dahilinde bile değil. Anksiyete öyle bir duzeye ulaştı ki kendimi çeşitli hastalıklara yakalanmış olarak ilan edip hastaneye gidiyorum. Kan tesleri yapılıyor ve çok şükür kanser değilim ve başka çok büyük rahatsızlığımda yok ama 21 yaşında nur topu gibi kolesterolüm var. Karaciğer fonksiyon testleri alt üst durumda. Mastürbasyon bağımlılığının tetiklediği tembellik karacigerimi yağlandırmış , damarlarımı tıkamış beni 5 kat merdiven çıkınca nefes nefese kalan işlevsiz bir insana dönüştürmüş.2 yıl önce de benzer bağımlılıklarım vardı ama böyle sorunlarım yoktu. Tembellik , sigara ve PMO. PMO beni daha tembel olmaya , tembel olmak daha fazla sigara içmeye , daha fazla sigara içmek de daha çok PMO ya itiyordu. Sonu gelmeyen bir girdaptı hiç çıkamadığım bir girdap. Sürekli tek sorunumun sigara olduğunu sanıyordum. Sürekli bırakıyordum ve başarısız oluyordum. PMO nun başlı sorunum olduğunun 3 ay öncesine kadar farkında bile değildim. 2 ay önce ilk farkettiğimde hemen kestim ama pmo nun ilk dur bakalım tokatıyla karşılaştım. Nereye diyordu bana ve nofap süreci 1 gün sürdü , sadece 1 gün. Sonrasında farklı denemeler ve maximum 2 gün. Aklım beni kandırıyordu , hayal dünyasında yasatıyordu , sadece izle fap yapma. Bunu bu sureci yasayan herkes bilir , izliyorsan bir zaman sonra bakmışsın ki pişmanlık içerisindesin. Rezalet bir durum. Eskiden dini kaygılarım vardı , farkettim ki 2 yıldır umrumda bile değil. Hiçbirşeyi yerine getirmemişim , evet dini olarak hiçbirsey yapmamisim. Her gün herseyden olduğu gibi ondan da uzaklaşmışım. 1 aylık nefret surecinin ardından üzerimdeki ölü toprağını attım. Ve şunun farkına vardım , kimsenin umrunda değilsin. İster ölene kadar sigara iç ister bithap düşene kadar masturbasyon yap , ister tembellikten 110 kilo ol kimsenin ama kimsenin umrunda değilsin , seni senden başka kimse kurtaramaz. Bunları bil dostum kendini önemsemeyeni kimse önemsemez , kendine saygı duymayana kimse saygı duymaz ve en önemlisi , kendini sevmeyeni kimse sevmez. Benim için çok zor olacak bir sürece adım atıyorum. Belki ilk günlerde ruhsal çöküntüye gireceğim ama acıdan zevk almayı istiyorum. Kendime savaş ilan edeceğim , Canım sigara istedikçe onu vermeyeceğim , canım fap istedikçe gidip buz gibi suyla duş alacağım. Yorguluktan yere düşsem bile aşağıya inip belli bir yere kadar yürüyüp gelecegim. Ekmeği en uzak marketten alacağım bu bir savaş değilmi herşey mübah bundan sonra. Bu benim kendimle savaşım. Peki bunları neden buraya yazdım hiçmi arkadaşın yok diyeceksin evet yok , çünkü çocukluk arkadaslarım dahil kimseyle aylardir dogru duzgun gorusmedim. Psikiyatriye de mi gidemezsin evet gidemem , neden biliyormusun çünkü univeristeden kalma kredi kartım ağzına kadar sigara , gereksiz market alisverisleri ve tekel bayi harcamalarıyla dolu. Bu yazıyı buraya yazdım çünkü buradaki insanların icinde benimle aynı seyleri yasayan yada yaşamış ve benzer tecrübeleri olan insanlar olduğunu biliyorum. Bana yardımcı olabilecek olanları da. Bunları yaşayan ama sorun bile olduğunun farkında olmayan insanlar içinde yazıyorum. Bunlar kafayı yemiş ammada abartıyorlar veya abartıyor diyecek olanları hissedebiliyorum ama farkına varabilmiş olmaktan bile mutluyum inanın. Bu benim savaşım ve kazanmak zorundayım neden biliyormusunuz , çünkü kaybetmem kimsenin umrunda değil...
