Selamlar,
Buraları baya bi özlemişim, siteye girdikten sonra anladım çok farklı hissettim. Neler geçmiş ve geçiyor. Anlatılacak, yazılacak o kadar fazla şey var ki nerden başlayacağım bilmiyorum.
Ama ilk olarak yks defteri kapandı, sınava girdim istediğim fakülteyi kazandım ve hedeflediğim olmasa da güzel bi derece yaptım. Yazın iyi bi iş buldum üniversite masraflarımı ordan çıkardım, hatta sonucumu işe giderken sabah serviste öğrendim. İlk iş yerindeki ustalarla, abilerle paylaştım. Onlar benden çok sevindiler, sağolsunlar. Neyse fazla uzatmayim çalıştıktan sonra hiç karşılığını alamıyacakmışım gibi gelen o zor günler bitmişti, omuzlarımdan büyük bi yük kalkmıştı. İnsan üniversiteye gelince bazı şeyleri öğreniyor, bizim hayallerin siyah poşette kalmasına gerek yok, iyi bir çalışmayla bi şekilde gerçekleştirilebilir duruyor. Sınavdan asıl hedefime yakın bi derece yapıp ikinci mezun senesine bırakarak istediğim dereceyi yapmaktı hedefim, gerçekten de yakın oldu ama ailemi ikna etmedim, etmek istemedim de; hem maddi hem manevi sebeplerden...
Yurda geçtikten sonra dediğim gibi yapmaya çalıştım, fap 90 gün hiç yapmadım (sayma aşaması kapandı artık) ,fazlasıyla arkadaşım oldu(bunu ilerde anlatacağım), spora devam zaten, beslenmeme dikkat ettim vs.
Ama dersleri boşladım, sırf kişisel gelişim için kız arkadaş yapmadım, fakültede çokça potansiyel sevgili adayı bulunmasına rağmen ki yapmamanın da ekmeğini yedim bütçe doğru yerlere harcandı, eksikler kapatıldı. Şuan kişisel gelişimim maalesef aksadı ama kendim sebep oldum çünkü ilk başlarda arkadaşlarım bana bakıp şekeri falan bırakmıştı oda arkadaşım etkilenmişti kendi de yeni alışkanlıklar kazandı vs. ama illa bi yerde bu kişilerin arasında ortamı bozacak adam olacaktı ki ondan ben de nasibimi aldım, sadece suçu ona yüklemeyim bende tatmin olmuştum tek canımı sıkan her zaman canımı sıkandı. Yani tatmin olduğum için saldım bazı şeyleri. Geçenden hiç mi ders çıkarmadım, çıkardım gibi duruyor bu sefer daha uzun sürdü, zincirim. Özellikle iki şeye yoğunlaşıyorum bu aralar bir ders (hocamın dikkatini çekmem lazım, onun çok şey katacağını düşünüyorum -onca kişilik sınıfta sınavda yüksek not almadan asla çekemem-) bir de sosyal anksiyete türevi bir şey vat onu kırmam lazım, evet çevrem çok fazla arttı, evet ortamlara girebiliyorum, evet insanlar konuşmak istiyor ama bunların hepsi kişisel gelişimden yani spordan, dersten, temizlik ve şıklıktan, vücuttan, az buçuk kızların dikkatini çekmekten falan gelen şeyler, hiç bir zaman hani hoş sohbet olduğumdan değil aksine fazla konuşmam bile, sohbet yarıda kesilir devamı gelmez, bazen ne diyeceğimi hatırlayamam vs. Bunlar eskiden beri sosyal hiyerarşi de kolumu kanadımı kırıyor, sırf çene var diye ortamda lider duran soytarı çok gördüm ve bu insana koyuyor yani tamam onla aynı düzeydeyiz dışarıdan bakınca yani ona da saygı duyuyorlar bana da ama şu var ki ben o saygıyı kazanmak için çok uğraşıyorum ama adam öyle mi... İşte bundan dolayı özellikle bu açığımı kapatmak istiyorum, bundan önce " Sosyal anksiyeteyi hallederim de bu sefer kişisel gelişimi umursamam" düşüncesiyle yapmadım ama artık zamanı geldi. Pmo' ya vurduğum darbe gibi artık buna da bi darbe vurup halletmek istiyorum. 3 mü 5 mi artık kaç yıl sürerse...
_Yapılacaklar_
1. Kütüphane için arkadaş ortamı reddedildi ve böyle devam. (Bunun sonuçlarına katlanıyorum ama karşılığını alırsam fazlasıyla değecek.)
2. Tanımadığın ortamlara vs. gir mümkün olduğunca iletişim kurmaktan çekinme. Dil terapisi, ayna karşısında çalış, bazı replikleri tekrarla. (Bu konu da napacağım onu hiç bilmiyorum, deneyeceğiz bakalım.)
Bu arada Targetlock' a ve Richard Winters' a yazılarından dolayı çok teşekkür ederim.
Çalışmaya devam!
İyi geceler.
Buraları baya bi özlemişim, siteye girdikten sonra anladım çok farklı hissettim. Neler geçmiş ve geçiyor. Anlatılacak, yazılacak o kadar fazla şey var ki nerden başlayacağım bilmiyorum.
Ama ilk olarak yks defteri kapandı, sınava girdim istediğim fakülteyi kazandım ve hedeflediğim olmasa da güzel bi derece yaptım. Yazın iyi bi iş buldum üniversite masraflarımı ordan çıkardım, hatta sonucumu işe giderken sabah serviste öğrendim. İlk iş yerindeki ustalarla, abilerle paylaştım. Onlar benden çok sevindiler, sağolsunlar. Neyse fazla uzatmayim çalıştıktan sonra hiç karşılığını alamıyacakmışım gibi gelen o zor günler bitmişti, omuzlarımdan büyük bi yük kalkmıştı. İnsan üniversiteye gelince bazı şeyleri öğreniyor, bizim hayallerin siyah poşette kalmasına gerek yok, iyi bir çalışmayla bi şekilde gerçekleştirilebilir duruyor. Sınavdan asıl hedefime yakın bi derece yapıp ikinci mezun senesine bırakarak istediğim dereceyi yapmaktı hedefim, gerçekten de yakın oldu ama ailemi ikna etmedim, etmek istemedim de; hem maddi hem manevi sebeplerden...
Yurda geçtikten sonra dediğim gibi yapmaya çalıştım, fap 90 gün hiç yapmadım (sayma aşaması kapandı artık) ,fazlasıyla arkadaşım oldu(bunu ilerde anlatacağım), spora devam zaten, beslenmeme dikkat ettim vs.
Ama dersleri boşladım, sırf kişisel gelişim için kız arkadaş yapmadım, fakültede çokça potansiyel sevgili adayı bulunmasına rağmen ki yapmamanın da ekmeğini yedim bütçe doğru yerlere harcandı, eksikler kapatıldı. Şuan kişisel gelişimim maalesef aksadı ama kendim sebep oldum çünkü ilk başlarda arkadaşlarım bana bakıp şekeri falan bırakmıştı oda arkadaşım etkilenmişti kendi de yeni alışkanlıklar kazandı vs. ama illa bi yerde bu kişilerin arasında ortamı bozacak adam olacaktı ki ondan ben de nasibimi aldım, sadece suçu ona yüklemeyim bende tatmin olmuştum tek canımı sıkan her zaman canımı sıkandı. Yani tatmin olduğum için saldım bazı şeyleri. Geçenden hiç mi ders çıkarmadım, çıkardım gibi duruyor bu sefer daha uzun sürdü, zincirim. Özellikle iki şeye yoğunlaşıyorum bu aralar bir ders (hocamın dikkatini çekmem lazım, onun çok şey katacağını düşünüyorum -onca kişilik sınıfta sınavda yüksek not almadan asla çekemem-) bir de sosyal anksiyete türevi bir şey vat onu kırmam lazım, evet çevrem çok fazla arttı, evet ortamlara girebiliyorum, evet insanlar konuşmak istiyor ama bunların hepsi kişisel gelişimden yani spordan, dersten, temizlik ve şıklıktan, vücuttan, az buçuk kızların dikkatini çekmekten falan gelen şeyler, hiç bir zaman hani hoş sohbet olduğumdan değil aksine fazla konuşmam bile, sohbet yarıda kesilir devamı gelmez, bazen ne diyeceğimi hatırlayamam vs. Bunlar eskiden beri sosyal hiyerarşi de kolumu kanadımı kırıyor, sırf çene var diye ortamda lider duran soytarı çok gördüm ve bu insana koyuyor yani tamam onla aynı düzeydeyiz dışarıdan bakınca yani ona da saygı duyuyorlar bana da ama şu var ki ben o saygıyı kazanmak için çok uğraşıyorum ama adam öyle mi... İşte bundan dolayı özellikle bu açığımı kapatmak istiyorum, bundan önce " Sosyal anksiyeteyi hallederim de bu sefer kişisel gelişimi umursamam" düşüncesiyle yapmadım ama artık zamanı geldi. Pmo' ya vurduğum darbe gibi artık buna da bi darbe vurup halletmek istiyorum. 3 mü 5 mi artık kaç yıl sürerse...
_Yapılacaklar_
1. Kütüphane için arkadaş ortamı reddedildi ve böyle devam. (Bunun sonuçlarına katlanıyorum ama karşılığını alırsam fazlasıyla değecek.)
2. Tanımadığın ortamlara vs. gir mümkün olduğunca iletişim kurmaktan çekinme. Dil terapisi, ayna karşısında çalış, bazı replikleri tekrarla. (Bu konu da napacağım onu hiç bilmiyorum, deneyeceğiz bakalım.)
Bu arada Targetlock' a ve Richard Winters' a yazılarından dolayı çok teşekkür ederim.
Çalışmaya devam!
İyi geceler.
