Merhaba. Burada günlük olarak hedeflerimden ve yaptıklarımdan bahsedicem. belki kimi zamanda duygu ve düşüncelerimden. Esasında gücüm tükenmiş hissediyorum ama belki birşeyleri değiştirir belki yeniden diye bulunsun diye açıyorum. birde resim hoşuma gitti günlük kapağı için ondan.

Neden bu hayatta bu kadar fazla insanlar zulmettiler bana diye düşünüyorum kendimi bu denli sevmememe neden olacak (şeyler yapcağım) biçimde. Yanlış yapanın sadece kendisine yaptığını ve misliyle cezasını bulcağına kesin bilgi ve deneyimlerle olmuş görmüşüm kadar net inanmam gerektiği halde yine de bazen bu soruyu soruyorum içim ağrıdığı zamanlarda. İnsan olarak bu aciziğimi bi türlü yenemiyorum

Bu acizliim akılla değilde duygularla düşünme acizliği. Aslında birara baya bir üstesinden gelmiştim ama bu mantıksızlık o kadar yaygınki yavaş yavaş kendimden şüphe etmeye başladım. Geçen dinlediğim bi youtube konuşkanının dediği gibi 98 kişi deli 2 kişi akıllıysa bi süre sonra bunlar kendinden şüphe eder. Etme yanlışını gösterdim.

Evet itiraf ediyorum yine iş geldi diye küfreden , saat geçmiyo diye söylenen ve vb aşırı mantıksızlıklara o kadar çok maruz kaldımki , ilk önce bunlara hak vermeye başladım , "bu mantıksız konuşuyor ama bununda bir mantığı var aslında sembolik olarak başka şeye şikayetçi daha haklı birşeye". Bu hak vermenin sonundaysa bi baktım zamana söyleniyorum.

Well hasıl kelam kafayı toplamak lazım olduğunu biliyorum ama bu artık mümkünmü mümkünse nasıl yapılır niçin yapmam lazım ? bunları bilmiyorum

Ekonomik kaygının oluşturduğu stres tetikleyici etken. Dolayısıyla süreç için para yönetiminide iyi yapmalı. Kredi kartı kesinkes kapatılmalı. ekstre son ödeme tarihi vs bunların verdiği stresle avamlaştım.

Hayatındaki eyleme geçirici şeyler -çoluk çocuk doyurmak ekmek parası- yani iştah odaklı olmayan birisi için avamlaşmak kötü sonuç. Çünkü en azından avam adam çoluk çocuk karı vs derken kaygı ve stresle başa çıkıyor. Ama hayattaki odağı ileriye gitmek ve gelişim olan birisi için kalem kağıt ve yazılar maddi kaygıların oluşturduğu stresle başa çıkmada pek yeterli değil.

Sosyal sıkıntılarım yeniden başladı hatta belki öncesinden daha kötü bunun sebebi önceden sürekli doktor muayenesi vs aklımda tutarken durumumu zaaf ve hastalığımı şuan bunu unutmam normalleştirmem ve genelleştirmem. Hayatımda değişiklik yapma zamanım geldi yoksa gittikçe kötüleşiyor bazı şeyler maalesef.

yaşadığım sorunlar : sosyal izolasyon, insanlara karşı aşırı duygusal değer yükleme pozitif ve negatif , insanlardan kaçınma , öfke kontrolsüzlüğü , çeşitli kaygılar maddi ,

Bunların yanında kişisel düşüncelerimde veya takıntılarımda azalma.Sanıyorumki bunların azalmasıyla psikolojik sorunların artmasında bir bağ var.

Sıkıntı o kadar arttıkı bir problem yeniden su yüzüne çıktı göğsüme saplanan ve beni nefessiz ve hareketsiz bırakan bir korku.Başıma bir şey gelcek korkusu.

Birşeyler yapmam gerekli fakat kararsızlıktan ve stresten hareketsizim helede stres. Akıl alışverişi yapcağım hiç kimse yok ne yapcağımı ne yapmam gerektiğini söylicek farkındalığımı arttırcak ve kararlarımı kolaylaştırcak ve görüşümü berraklaştırıcak.


Bu noktaya gelmedeki en büyük sebebim yine maddiyat isteğine karşı yaşadığım ikilem ve bunun davranışlarıma yansıması. 1-istemiyorum çünkü madde arttıkça yetkinlikler statü para vs psikolojik manevi olarak eski benden kendimden uzaklaşıcam en basiti şu problemlerimin hastalıklarımın vs üstünü örtücem veya saptırıcı yorumlicam 2-İstiyorum çünkü maddesiz yaşanmıyor mecburuz. Hem madde hem manasız yaşanmıyor. Fakat madde mi daha önemli manamı benmi daha önemliyim bana döşek olan dünyamı ?. barınmam yeme içme giyinmek cinsellik mi daha önemli yoksa sevilmekmi ?

Davranışlarımın yüzde 99 u hatta fazlasıdır bilinçsiz e peki bu yüzde 1 bile olmayan bilinçli davranışlardan neden bu kadar etkileniyorum sebep basit bunlar anlık davranışlardan öte gittiğim yönede etki ediyor kaderi bu ince kıvrımlar belirliyor.Bunuda diyimki okuyan olursa ya ne bilinçliymiş her anını düşünüyomuş gibi algılamasın

parasızlığın oluşturduğu stres altındayım. Bununda sebebi daha önceden insansızlığın yani yalnızlığın oluşturduğu stresin etkisi altına girip süreci bozmam oldu. Bozuldukça bunu besledi büyüttü kaygılar ve istekler arttı. Tıpkı parasızlık kaygısını ve isteğini büyüten besleyen şeyin alışveriş olması gibi. Fakat alışverişe yönelmemin sebebide bir başka dürtümle bunu takas etmek istememdi ki bunu çok iyi başardım. Velhasıl bu düşüncem umarım daha iyi olur fakat şuan stresim hat safhada 17 gün kaldı kart ekstresine ve borç boyumu aşmış bi durumda.


Şimdi inceledim umduğumun yarısı çıktı birşey değilmiş boşuna stres yapıyormuşum fakat yine de borcun varlığı bile stres kaynağı acilen kapatmam gerek ve gelir kaynağı bulmak alternatif

"Adam rol yapıyor hiç olmadığı biri gibi bir izlenim veriyor etrafına. oynuyor neden insan bunu yapar ?" oytun erbaş Gerçekten de öyle yani birisi seni daha hazırcevap bilse , daha zeki bilse , daha yetenekli bilse , mental olarak daha güçlü bilse , maddi olarak daha güçlü bilse fiziksel veya parasal olduğundan daha bilgili bilse ne işe yarar ? Seni böyle sevse değer verse ? Sonuçta değer verdiği sen olmicaksınki , o olucak.

Bunun yerine gerçekten zor olanı yapıp kendi değerini arttırmaya çalışsan daha iyi olmazmı konuşmana gerek bile kalmasa kendini anlatmaya açıklamaya , bu çok zor gerçekten. sancılı bir süreç. kabul. ama yararı olan bu.

.

Kafamdaki düşünceler karma karışık. Çıkmam lazım burdan. İnancımı yitirmiş gibiyim fakat. Çıkmam gerek olduğunu biliyorum. Fakat cahilce ve densizce nedensizlik hissi. Bişey olmuyor zaten sal gitsin. Değişen bişey yok zaten. nNolcak sankineyi değiştirebilcen sonunda ölcen zaten. Sonunda zaten istediğin şey zevksiz tatsız tutsuz bir yaşam değilmi flatline değilmi. Ben kimim ? hatırlamam gerek.

Beni buraya ne getirdi. Yaptığım hangi hamleler getirdi. Ne yaptımda böylesine yüksekteyken alçaldım. bilmiyorum. Tek istediğim şey çıkmam lazım burdan. Fakat nedenini düşüncek kadar bile netlik kalmadı sanki hava puslu ve sisli.

Bunları değiştirsem bile dış şartlar o zamanki gibi mi ? o zamanki gibi dirimi hevesim o zamanki gibimi isteklerim düşüncelerim benliğim...

Denemekten vazgeçme kırılmaktan korkma aynı şeyi acıyı utancı tekrar yaşicam diye kendinikonfor alanında bırakma. diyordu dünki konuşan. Değişim içten dışa oluyor benim bildiğimse.

Halbuki Bu yola çıkmadan önce umutlarım vardı temiz hayallerim.Şimdi ne düşünsem "ya o şöyle" diyor küçümsüyor bi iç ses. Sanki hiçbişeye muhtaç değilmişim gibi davranıyorum deli gibi muhtaçken. Halbuki bu yola başlarken kendimi en düşük gördüğümle kıyaslayarak başlamıştım kendimin yarısı kadar kişilerle kıyaslayarak belki kütle olarak.

Nasıl bu denli densiz bi benlik inşa oldu ?

Bazende diyorum belki değişim dıştan içeydi. Sırtında omzundaki eldi bunları başlatan. Dolayısıyla biraz dışa dön kendine sırt çevirip

Elim yamulsaydı chpye oy vermeseydim diye aklımdan geçiyor bazen. Gerçi bana gelcek en küçük bi zarara kıyasla bu daha iyi. ama yine de birdaha asla bunlara oy vermicem. Hayatımdaki unutmicağım bir pişmanlıktı. Ben hayatımda bu bi kaç yıldaki gibi perişanlık görmedim bu şehirde.

"ya önyargılı olma" diye ercan burgerin tuvaletini kullancakken kapıda MÜŞTERİ HARİCİ YASAK levhasını görünce , normalde boykotu destekleyen ve dışardanda yemek yemeyen biri olmamama rağmen burgerden en büyük menüyü alıp yiyesim geldi. Bizim ülkedeki bu paragözler burger gibi olsalar bize böcek yedirirler. Min maaşla maximum işçi çalıştırırlar. Fakat işte bizim bu maddetaparlığımzıın azalması içinde bi şirketin dev birinin cüce olmaması lazım. Dolayısıyla elimizden geldiğince dışarının yahdisinden ziyade bizim putperesti desteklemek lazım.

Aklıma çocukken birşey yapınca birisi cezalandırınca oluşan rahatlama ve içimden "oh bee" diyişim geçti.

Zaman ilerledikçe farkettiğim şey : hiçkimseyi yargılamamam gerektiği. En kötü tanımladığın suçu veya kişiyi düşün , eğer onun yaşadıklarını sen yaşasaydın asla bilemezdin o suçu işleyip işleyemiceğini veya o kişi olup olamicağını. Önceleri çok sevdiğim okuduğum bir blog yazarı ortalama olarak derdiki "herkes potansiyel bir hitler dir.Eline imkan geçse hiç kimse bilemez içinden ne çıkıcağını" . Sonralarıda katıldığım ve sevdiğim bir ortamda duydum benzerini "hiçkimse sınanmamış imtihanın masumu değildir.".