Evet, bu günler pek verimli geçmedi. İş gereği bir kaç haftada bir akraba evinde kalıyorum ve bu sorun yaratıyor disiplinde. Aslında sorun bende, bir şekilde uyum sağlayıp sorumluluklarımı yerine getirmem gerek. Temel rutinler, uyku, duş, meditasyon, spor, yemek, iyi gidiyor. Onları bozmuyorum, ama çalışmak rutini dağılıyor. Zaten evde de çalışmamdan pek memnum değildim. Doğru, bitiriyordum dersleri, ama tam potansiyelimin bu olduğunu düşünmüyordum. Yine de, bu hafta akraba evini saymazsak, evde rutinlerimi düzeltdim, temel rutinlerdeki boşlukları kapattım. Genel olarak bakınca iyi haftaydı. Ama yarın detaylı bir hafta analizi yapınca daha iyi anlıycam.
Sürece gelirsek, c****l krizler yok artık. Şimdilik. Lakin bunların farklı tezahürleri var. Stress, sinirli olmak, garip duyğular ve s. Direkt hiç aklıma kriz gelmiyor ya da girmiyorum. Ama bu gün kriz stress ve baya öfkeli ruh hali ile tezahür etdi. Burda yapmam gereken bunun sadece şahsi hayatdan değil, aynı zamanda beynin yoksunluk döneminden geldiğinin farkına varmak ve sakinleşmek, sakinleşene kadar sabretmek. Kriz bu şekilde hem iradeni zayıflatmaya çalışıyor, hem de beynin stressli halini çözmek için hazz veren aktiviteleri öneriyor. Ben ise yapmam gerekeni yapmayı başardım. İlk önce spor yaptım, çok zordu sanki normalden, amma yaptım. Sonra sinirim daha da artdı. Bu seferde kendime bunun bir illüzyon olduğunu hatırlattım ve geçmesini bekledim. Bu yazıları yazarken bitiyor artık, neredeyerse kalmadı.
Genel sorunlara gelirsek ise, şunlar:
1. Programı akraba evinde düzgün kontrol edememek
2. Yeterli Potansiyelde ve Verimlilikde çalışmamak & Programda stabilite olmaması
30 Günü devirdik. Önemli kilometre taşlarından biri bu da. Artık yoksunluk döneminin son dönemlerine yaklaşıyoruz. Her kese, başarılar süreçlerinde. Umarım bir gün her kes bu süreçden qalibiyyetle çıkar.
28 - 29 - 30. Günler
Yoksunluk Dönemi