Bugün, benim için baya verimli bir gündü. Ders, spor vs. her şey iyi geçti.

Birazdan yürüyüşe çıkıp yaklaşık 1 saat yürüdükten sonra eve gelir son kalan rutinimi de yaptıktan sonra uyurum. Uyku düzenim şu an da çok iyi, fiziksel olarak çok iyi toparlanabiliyorum. Birkaç hafta sonra da eski zihinsel keskinliğime dönebilirim düşünüyorum.

Güne meditasyonla başladım.
Temiz beslendim, gücümü kaybetmeden 5 kilo verip yağ oranımı ciddi düşüreceğim.
Akşam yatmadan önce kitabımı okur yarın için yapacaklarımı yazarım.

Sabah 06.45'te uyandım. ✓
Meditasyon ✓
Egzersiz, yürüyüş ✓
Kitap okuma ✓

Beyin sisim bugün itibariyle neredeyse kayboldu. Odak seviyem, özgüvenim her şey yerinde.

Bugün kendime baya vakit ayırdım. Listemdeki 2 filmi izledim: Onur Savaşı ve Şeytanın Avukatı. İki filmi de çok beğendim, Şeytanın Avukatı filminde çok fazla cinsellik sahnesi vardı o kötüydü benim için.

Şeytanın Avukatı filminden beni etkileyen çok iyi bir sahne oldu:

"kendine bu kadar güvenme evlat! ne kadar iyi olursan ol, asla dikkatleri üstüne çekme! bu en büyük hatan olur. her zaman küçük görünmek zorundasın. sessiz ol, küçük adam ol. aptalı oyna, istenmeyeni. saf görünen zeki ol. mona lisa'nın eteğindeki el benim. ben bir sürprizim evlat, geldiğimi asla görmezler. sende eksik olan bu..."

Bugün, düne nazaran çok daha iyi geçti. Dersler fena değildi, salon aşırı kalabalık olduğundan antrenman çok kötü geçti.

Beslenmeden biraz taviz verdim diyebilirim.

Birazdan meditasyonumu yapar, kitabımı okur ardından uyurum.

Flatline evresine girdim sanırsam. Bugün 7.gün, genelde ilk hafta ve 40lı günlerde flatline evresini yaşıyorum.

Spora gitmek için dahi disiplinimi kullandım diyebilirim, o derece isteksizdim.

Okul desen, hiçbir ders işlenmeden gün bitti. Kısacası bugün her şey benim için falsoydu. Yemek yedikten sonra meditasyonumu yapar ardından yürüyüşe çıkarım.

Flatline...

Zorlu günler geçiriyorum, yine de yapmam gerekenleri aksatmamaya çalışıyorum.

Flatline evresi devam ediyor. Antrenmanlarım fena geçmiyor, ne çok iyi ne çok kötü. 2 gündür meditasyonumu aksatıyorum, daha doğrusu meditasyona başlıyorum ve odaklanamadığım için 4-5 dakikada bırakıyorum.

Meditasyonda tam olarak ne yapıyorsun, iyi geliyor mu? Ben de yapmayı düşünüyorum

Kaptan Tsubasa' Alıntı:

Meditasyonda tam olarak ne yapıyorsun, iyi geliyor mu? Ben de yapmayı düşünüyorum

Genişletmek için tıklayın ...

Hiçbir şey düşünmeden yaklaşık 3-4 saniye nefes alıp, 7-8 saniye yavaşça nefes veriyorsun. Buradaki kilit nokta anda kalıp hiçbir şey düşünmüyor olmak.

13 dakika meditasyon yapmanın odaklanmayı bariz bir şekilde arttırdığına dair bir bilimsel araştırma okumuştum. Gerçekten de aşırı faydalı buluyorum, meditasyon yaptığım ve yapmadığım günlerde sakinlik ve odaklanma açısından ciddi fark var.

Teşekkür ederim ben de yapmaya çalışacağım

Relapse... Döngüye girdim, bataklıktan çıkamıyorum. Verdiğim küçük tavizler, büyük felaketlere yol açıyor.


Bütün sosyal medya hesaplarımı kapattım, Youtube'u dahi kullanmayacağım. Vaktimi boş boş içerik tüketerek harcıyorum. Bulunduğum vaziyete bakacak olursam, bir an bile taviz vermeden planlarıma aç kurt gibi saldırmam gerekiyor.

King Elessar' Alıntı:

Relapse... Döngüye girdim, bataklıktan çıkamıyorum. Verdiğim küçük tavizler, büyük felaketlere yol açıyor.


Bütün sosyal medya hesaplarımı kapattım, Youtube'u dahi kullanmayacağım. Vaktimi boş boş içerik tüketerek harcıyorum. Bulunduğum vaziyete bakacak olursam, bir an bile taviz vermeden planlarıma aç kurt gibi saldırmam gerekiyor.

Genişletmek için tıklayın ...

Handikaplardan biri zamanın takipsizliği bence asıl mesele otokontrol inanılmaz sancı çekiyorum aynı hatayı yapıyorum sürecin devam edip etmemesi meselesine ek olarak hayatın her alanını dinamitliyor. Kesinlikle katılıyorum, önemsiyorum King Elessar buraları hiç bırakma istiyorum çünkü senin vizyonun buraya hep lazım.

defiantwarrior' Alıntı:

Handikaplardan biri zamanın takipsizliği bence asıl mesele otokontrol inanılmaz sancı çekiyorum aynı hatayı yapıyorum sürecin devam edip etmemesi meselesine ek olarak hayatın her alanını dinamitliyor. Kesinlikle katılıyorum, önemsiyorum King Elessar buraları hiç bırakma istiyorum çünkü senin vizyonun buraya hep lazım.

Genişletmek için tıklayın ...

Çok teşekkür ederim hocam. Bu günlüğü yazmamın en büyük motivasyonlarından başta sizsiniz.

Bazen bir dine inanmayı o kadar çok istiyorum ki ama ne kadar çabalarsam olmuyor. O dinin amacına uygun yaşamayı, yasaklarına uymayı, en önemlisi bu hayatın bir amacı olduğuna dair bana inandırabilmesini... Ne kadar inanmaya çalışsam da aklım izin vermiyor.

King Elessar' Alıntı:

Bazen bir dine inanmayı o kadar çok istiyorum ki ama ne kadar çabalarsam olmuyor. O dinin amacına uygun yaşamayı, yasaklarına uymayı, en önemlisi bu hayatın bir amacı olduğuna dair bana inandırabilmesini... Ne kadar inanmaya çalışsam da aklım izin vermiyor.

Genişletmek için tıklayın ...

Bence okuma düzeylerimiz arttıkça kendimizden büyük bir varlık olabileceğine inanıyoruz örneğin ben sınırlı bir varlığım ama sınırımın en üst noktasına gelmek için uğraşıyorum King Elessar varoluşun kendisine uzaktan dürbünle baktığımda şunu hissediyorum beni ben yapan yegane gerçek benliğimi üreten bir hale getirmek, oluşa akışa kendimi bırakmak; geri kalan duygusal çöküşler, yükselişler bunlar bana ya geçici bir acı ya da geçici bir mutluluk veriyor ruhum aç ve bu açlığı doyuran yine üzerine emek harcanmış işleri, okumaları ve aktiviteleri gerçekleştirmek oluyor bu dünyanın içinde Tanrı tipi nesneler, canlılar aramak manasız çünkü Tanrı varsa ki bence var o içimize bir parçasını ekliyor işte bu da Tanrısal olmak oluyor neden bazı insanlar daha fazla saygı ve takdiri hak eder çünkü doğru apaçıktır. Agnostist, deist, ateist veyahut teist olarak ölebilirsin lakin asıl mesele her neyi seçtiysen bunun bile sonsuz olmadığını kavramandır canlılık, akıl, doğa, enerji, tüm maddeler vb her biri olağanüstü bir şey ve sadece bunlar için de sadece kendi canlılığına, beynine, duygularına saygı duysan yeterli bir simülasyon veya hikaye oyununda bile saf iyiliği ararız ya bazen kendimiz bu minvalde çabalıyorsak gerisi fasa fiso

Relapse sonrası yaşadıklarımı özetleyecek olursam:

İnsanlara karşı tahammül seviyem çok azalıyor.
Gün içinde daha sinirli oluyorum ama bu siniri spora yönlendiriyorum.
İnsanlardan uzak durmak, yalnız kalmak istiyorum.
İçimdeki o açlık, başarma isteği azalıyor.
Disiplinimi kaybediyorum, rutinlerimden taviz veriyorum.
Kişisel bakımıma daha az özen gösteriyorum. Kendimi daha az çekici buluyorum, uzun süreçlerde de tam tersi.

Toparlanma sürecim hızlı ilerliyor çünkü yapmam gerekenleri aksatmıyorum.

Antrenörlük uygulamalı eğitim bugün itibariyle başladı, bir hafta sürecek. Çok temelden bir giriş yapıldı, tanışma faslı vs. çok ciddi bi eğitim verilmedi bugünlük.

Kurstaki en küçük kişi bendim, 2 katı yaşımda olan en az 4-5 kişi vardı. Birçok kişiyle tanıştım, ciddi iyi donanımlı insanlar var.

Eğitim, antrenman vs. derken anca yeni eve gelebildim. Bugün benim için çok verimli bir gündü. Eğitimde daha detaya inilince, hoca da çok iyi olunca, baya keyif aldım.

Kitap okumaya vaktim kalmıyor ya da vaktim kalıyor fakat ben bu bahanenin arkasına saklanıyorum.
Meditasyonu aksatıyorum, en azından güne başlarken 5 dakika bile yapsam benim için çok iyi olacak.
Beslenmem çok iyi, yağ oranım hemen düşmeye başladı. Gücümde hiçbir şekilde düşüş yok aksine bütün hareketlerde güçleniyorum.

Yarın sınav var, pek heyecanlı değilim zaten hakimim her şeye.

Eğitmen hoca gerçekten çok iyiydi. Tıbbi, beslenme, fonksiyonel antrenman vs. gibi alanlarda kendini ciddi anlamda geliştirmiş. Bu kısıtlı zamanda ne kapabilirsem kârdır diye düşünerek hocayı pür dikkat dinledim. Hatta üniversitede spor fizyolojisi dersleri veriyormuş, fırsat bulursam onlara da katılmaya çalışacağım.

Sınavımız test ve uygulama şeklinde oldu. İkisinde de çok rahattım, kesin geçmişimdir.

Kurs dolayısıyla yaklaşık 7 gündür spor salonuna gidemiyordum. Sınav erken bitince zaman bulabildim ve full body antrenman yaptım. Pazartesiden itibaren eski split sistemime döneceğim.
Bugün salondaki 2 lavuğa fena ayar oldum. Triplenmeleri görmeniz lazım, olympian adamda bu kadar ego yoktur. Genelde şapkamı, kulaklığımı takar işime bakarım kimseyle ilgilenmem fakat bu lavukların arkamdan fısır fısır konuşup güldüklerini fark ettim. Bu durum biraz sinirimi bozsa da pek umursamadım. Uzun streaklerimde olsam büyük ihtimalle hiçbir şekilde umurumda olmazdı.