Selamlar dostlar, 28 yaşındayım, evliyim, evliliğim de gayet mutlu, hayatımda ters giden çok bir şey yok. Etrafında sevilen saygı gören birisiyim. Çalışıyorum. dini hassasiyetlerim yüksek. Fakat kendimi bildim bileli porno izliyorum. Biraz naif de biriyim sanırım her seferinde çok suçluyorum kendimi. Yani çocukken de çok suçlardım. Garip bir ifade olacak ama isteyip de başaramadığım çok bir şey de yok hayatımda. Porno hariç. Çok bunalıyorum artık. Daha önce denemelerim oldu, en uzunu 70 gün süren sayısız aralar verim ama her seferinde döndüm.

Bu yazıyı aslında en başta içimi dökmek için yazıyorum, çünkü temel problemim sanırım bir kişilik bölünmesi. Başka bir deyişle iki ayrı kişi gibi yaşıyorum. Bu yüzden samimi bir itiraf belki iyi gelir diye düşündüm. Açıkçası bu durumu sanırım eşimle konuşmam gerekiyor en başta, konuşursam yolun yarısını kat edeceğimi de biliyorum ama çok zor geliyor. Yarın çok işim var, saat çok geç halletmem gereken bir sürü şey var ama ben porno izliyorum. Gerçekten insan çok garip.

Bazen benim için her şeyin çok geç olduğunu düşünüyorum, gerçi bunu 3-5 senedir düşünüyorum. Bu da daha ziyade acı veriyor. Fakat bütün imkanımı tüketseydim sanırım ölmüş olurdum. Ama kendimi gaza getirip kendime terapi yapmaya uğraşmayacağım. Bize lazım olan itiraflar ve berrak bir zihin. Bu merete neden başladığım az çok belli, kaotik bir aile, aileden erken yaşta ayrılmak, taciz vakaları veya çocukken yaşanmış cinsel deneyimler vs... Fakat bunu neden bırakamıyorum anlamış değilim gerçekten. Öyle az çok elit zevkleri olan birisiyim bence ama iğrenç pornolar izliyorum. Son zamanlarda hatta izlediğim porno cinsinde de garip bir değişim var o da korkutmuyor değil beni.

Konunun korkuya geldiği iyi oldu, korkacak bir şey yok diyorum kendi kendime, korkunç bir durumdayız bütün bağımlılar olarak hepimiz orası kesin, ama bu korku çok işe yarar bir şey değil sanırım pornoyu bırakmak için.

Tekrar selamlar..

ssadecekullanıcıyım' Alıntı:

Selamlar dostlar, 28 yaşındayım, evliyim, evliliğim de gayet mutlu, hayatımda ters giden çok bir şey yok. Etrafında sevilen saygı gören birisiyim. Çalışıyorum. dini hassasiyetlerim yüksek. Fakat kendimi bildim bileli porno izliyorum. Biraz naif de biriyim sanırım her seferinde çok suçluyorum kendimi. Yani çocukken de çok suçlardım. Garip bir ifade olacak ama isteyip de başaramadığım çok bir şey de yok hayatımda. Porno hariç. Çok bunalıyorum artık. Daha önce denemelerim oldu, en uzunu 70 gün süren sayısız aralar verim ama her seferinde döndüm.

Bu yazıyı aslında en başta içimi dökmek için yazıyorum, çünkü temel problemim sanırım bir kişilik bölünmesi. Başka bir deyişle iki ayrı kişi gibi yaşıyorum. Bu yüzden samimi bir itiraf belki iyi gelir diye düşündüm. Açıkçası bu durumu sanırım eşimle konuşmam gerekiyor en başta, konuşursam yolun yarısını kat edeceğimi de biliyorum ama çok zor geliyor. Yarın çok işim var, saat çok geç halletmem gereken bir sürü şey var ama ben porno izliyorum. Gerçekten insan çok garip.

Bazen benim için her şeyin çok geç olduğunu düşünüyorum, gerçi bunu 3-5 senedir düşünüyorum. Bu da daha ziyade acı veriyor. Fakat bütün imkanımı tüketseydim sanırım ölmüş olurdum. Ama kendimi gaza getirip kendime terapi yapmaya uğraşmayacağım. Bize lazım olan itiraflar ve berrak bir zihin. Bu merete neden başladığım az çok belli, kaotik bir aile, aileden erken yaşta ayrılmak, taciz vakaları veya çocukken yaşanmış cinsel deneyimler vs... Fakat bunu neden bırakamıyorum anlamış değilim gerçekten. Öyle az çok elit zevkleri olan birisiyim bence ama iğrenç pornolar izliyorum. Son zamanlarda hatta izlediğim porno cinsinde de garip bir değişim var o da korkutmuyor değil beni.

Konunun korkuya geldiği iyi oldu, korkacak bir şey yok diyorum kendi kendime, korkunç bir durumdayız bütün bağımlılar olarak hepimiz orası kesin, ama bu korku çok işe yarar bir şey değil sanırım pornoyu bırakmak için.

Tekrar selamlar..

Genişletmek için tıklayın ...

kral kaç yıllık evlisin bilmiyorum ama eşinle konuşmadan bir kez daha düşün.Sanmıyorum ki bir kadın bu konuda sinilenmeden sana yardım etsin, anlayışla karşılasın..eşini tabi tanıyorsundur ama ters tepme ihtimali de var..

Merhaba,
Öncelikle samimi ve bizler için de cesaretlendirici bir iç dökme yazısı olmuş, kendi adıma tebrik ediyor ve teşekkür ediyorum.

1-2 gün önce 28 yaşındaki birinden hayat hikayesi isimli bir yazı paylaşmıştım ben de, dikkatimi çeken kısım da özellikle ilk paragrafın fazlaca benzerlik göstermesi. (İlgililer için de link -burada-)

Kalan kısımda ise benim yazımda sanki bir başarı hikayesi, sende ise bir başarısızlığı okuyormuşuz gibi, ancak anlattığımız şeyler temelde aynı. Hatta senin bugüne kadar totalde daha fazla nofap süren varken ben çok daha az bir süreyle "övünüyor", ve de kendi sürecime daha umutla bakıyorum.
Temeldeki farkın da bu olduğunu düşünüyorum, birazdan buraya geleceğim.

Eğer yazıma göz atabilirsen, güçlü istek diye bahsettiğim bir sürecin içinde buldum ben kendimi ve ondan öncesinde, söylediğin olumsuz hislerim büyük çoğunluğuna ben de sahiptim, iki farklı kişilikte yaşamak, hatta biraz betimleme katmama izin verirsen bilgisayar başında Mr.Hyde'a dönüşüp, toplum içinde Dr. Jekyll olarak gözükmenin ikililiğini ben de yaşamaktaydım, bunun boğuculuğu her geçen gün daha da fazla artmaktaydı. Tabi ki en ciddi sorun bu değildi her zaman, ama gün içinde yaşanan veya zamanında olan ama yaşanmadan içe gömülmüş herhangi olumsuz olayların etkisini daha çok Mr. Hyde olarak attığımızı düşünüyorum. Geç kalmışlık hissinin veya geriye dönüp bir şeyleri düzeltme isteğinin başarılı bulunduğun için garipsenecek olması gibipsikolojik açıdan elini kolunu bağlayan durumları ben de yaşamıştım/yaşamaktayım.

Bende bir anda gelen, yapmayacağım artık diye içimden yükselen ve gerçekten bitti artık diye düşünmemi sağlayan hissin de bu birikimlerin sonucunda olduğunu düşünüyorum. Sadece dibe batıyor ve moralini/psikolojini bozmaktan başka bir şey yapmıyor olduğunu düşünsen de, bulunduğun bataklıktan kurtulmak için kendini bir yay gibi geriyorsun bence. Yani umarım sende de sonuç böyle olur. Bu nedenle kötü hissin de, suçlamanın da, kendi tabirinle bu naifliğin de kötü bir yanı yok, bünyenin değişim isteği için sana vermekte olduğu mesajlar ve hazırlıklar olarak bakmanı tavsiye ediyorum. Yani bu bence bir "pozitif urge", ve hazır olduğunda daha iyi bir sıçrayış ve patlayış için bu urge'ü kullanmak faydalı olacaktır.

İstediğini başarma konusunda streak'inin devam ettiği, çok daha mutlu ve huzurlu günler dilerim, eğer kızmazsan da bunun için bu aralar çok daha sıkıntılı ve derin düşüncelerin hayatında olmasını temenni ederim

Böyle yazılar motivasyonumu kırıyor. Ne yaparsam yapayım kurtulamayacağım, diye düşünmeme neden oluyor. Haa ben böyle değilim ya diyemiyorum, çünkü yazıyı okurken bir an ben yazmışım zannettim.

İçini dökmüşsün, evet iç dökmek insanı rahatlatır (bir çok iç dökmeler(!) rahatlattığı gibi). Fakat maalesef iç dökmen de bu bağımlılığın en büyük handikapı olan sanal ve anonim. Gerçek bir dosta iç dökmemiz elbette daha faydalı olur. Ama hem öyle bir dost bulmak çok zor hem de böyle bir bağımlılığı söylemek. Hatta kendi dilim kendi kulağıma söylemekten bile utanıyor.