ssadecekullanıcıyım
Yeni Üye
- Katılım
- 10 Ocak 2024
- Mesajlar
- 4
- Tepki puanı
- 9
- Puanları
- 3
Selamlar dostlar, 28 yaşındayım, evliyim, evliliğim de gayet mutlu, hayatımda ters giden çok bir şey yok. Etrafında sevilen saygı gören birisiyim. Çalışıyorum. dini hassasiyetlerim yüksek. Fakat kendimi bildim bileli porno izliyorum. Biraz naif de biriyim sanırım her seferinde çok suçluyorum kendimi. Yani çocukken de çok suçlardım. Garip bir ifade olacak ama isteyip de başaramadığım çok bir şey de yok hayatımda. Porno hariç. Çok bunalıyorum artık. Daha önce denemelerim oldu, en uzunu 70 gün süren sayısız aralar verim ama her seferinde döndüm.
Bu yazıyı aslında en başta içimi dökmek için yazıyorum, çünkü temel problemim sanırım bir kişilik bölünmesi. Başka bir deyişle iki ayrı kişi gibi yaşıyorum. Bu yüzden samimi bir itiraf belki iyi gelir diye düşündüm. Açıkçası bu durumu sanırım eşimle konuşmam gerekiyor en başta, konuşursam yolun yarısını kat edeceğimi de biliyorum ama çok zor geliyor. Yarın çok işim var, saat çok geç halletmem gereken bir sürü şey var ama ben porno izliyorum. Gerçekten insan çok garip.
Bazen benim için her şeyin çok geç olduğunu düşünüyorum, gerçi bunu 3-5 senedir düşünüyorum. Bu da daha ziyade acı veriyor. Fakat bütün imkanımı tüketseydim sanırım ölmüş olurdum. Ama kendimi gaza getirip kendime terapi yapmaya uğraşmayacağım. Bize lazım olan itiraflar ve berrak bir zihin. Bu merete neden başladığım az çok belli, kaotik bir aile, aileden erken yaşta ayrılmak, taciz vakaları veya çocukken yaşanmış cinsel deneyimler vs... Fakat bunu neden bırakamıyorum anlamış değilim gerçekten. Öyle az çok elit zevkleri olan birisiyim bence ama iğrenç pornolar izliyorum. Son zamanlarda hatta izlediğim porno cinsinde de garip bir değişim var o da korkutmuyor değil beni.
Konunun korkuya geldiği iyi oldu, korkacak bir şey yok diyorum kendi kendime, korkunç bir durumdayız bütün bağımlılar olarak hepimiz orası kesin, ama bu korku çok işe yarar bir şey değil sanırım pornoyu bırakmak için.
Tekrar selamlar..
Bu yazıyı aslında en başta içimi dökmek için yazıyorum, çünkü temel problemim sanırım bir kişilik bölünmesi. Başka bir deyişle iki ayrı kişi gibi yaşıyorum. Bu yüzden samimi bir itiraf belki iyi gelir diye düşündüm. Açıkçası bu durumu sanırım eşimle konuşmam gerekiyor en başta, konuşursam yolun yarısını kat edeceğimi de biliyorum ama çok zor geliyor. Yarın çok işim var, saat çok geç halletmem gereken bir sürü şey var ama ben porno izliyorum. Gerçekten insan çok garip.
Bazen benim için her şeyin çok geç olduğunu düşünüyorum, gerçi bunu 3-5 senedir düşünüyorum. Bu da daha ziyade acı veriyor. Fakat bütün imkanımı tüketseydim sanırım ölmüş olurdum. Ama kendimi gaza getirip kendime terapi yapmaya uğraşmayacağım. Bize lazım olan itiraflar ve berrak bir zihin. Bu merete neden başladığım az çok belli, kaotik bir aile, aileden erken yaşta ayrılmak, taciz vakaları veya çocukken yaşanmış cinsel deneyimler vs... Fakat bunu neden bırakamıyorum anlamış değilim gerçekten. Öyle az çok elit zevkleri olan birisiyim bence ama iğrenç pornolar izliyorum. Son zamanlarda hatta izlediğim porno cinsinde de garip bir değişim var o da korkutmuyor değil beni.
Konunun korkuya geldiği iyi oldu, korkacak bir şey yok diyorum kendi kendime, korkunç bir durumdayız bütün bağımlılar olarak hepimiz orası kesin, ama bu korku çok işe yarar bir şey değil sanırım pornoyu bırakmak için.
Tekrar selamlar..