Önceki forumdan kaydettiğim bir yazıydı.
Seriyi bozdum (birkaç ay önce) ve bugün "asılmak" düşüncesi beni hasta ediyor. Eski günleri görmeyi hayal bile edemiyorum. Asla!
Şu anki düşüncelerim:
Odamda soteye geçip kendimi s.kmek ürpertici geliyor. Hem de soğuk, mekanik bir ekrana bakarak. Bu bana bi b.k getirmedi.
Terli eller, kokan kasıklar ve ağır, hayvani solumalar.. Şeytani bir yaratıkcasına.. İzleyip asıldığım şey seni fetişizme sürükleyecek. Gay filmleri seni kesmedi. Tecavüz, pedofili videoları.. Adını sen koy. Vicdanın aşınıyor. Bir canavarsın sen.
Dopamin reseptörlerin kızarırken; batık zihnin kimyasal bir duşa girmiş. Her neredeysen, bir şey hissetmiyorsun. Yüz ifaden anneni tiksindirecek durumda..
Devredışı akılla, orgazmla 5 saniyeye değer bir uyuşukluk. Bu zevk değil. Sadece uyuşukluk. Ne olduğunu unuttun. Boşaldın, duygu falan yok. Bulanık sanrılar ve sızlayan kalp.. s.kin bile nefret ediyor senden..
Yaşam gücü taşıyan spermler.. Peçetelerle çöpe gidiyor. Çocukların olabilirlerdi, lâkin çöpte çürüyorlar. Bencilliğin; korkunç arzuların yüzünden..
Uyuşmaların geçtiğinde gerçek hayata kıçının üstünde düşeceksin. Hemen "filmleri" kapatıp bundan nefret edeceksin. Bu konudaki en kötü durum budur.
Yalnızken, ateşe verilen duygularınla pişmanlık duyuyorsun.. Düşünüyorsun; "N'oluyo lan? Dinlenme günümü zayıflıkla, endişeyle, depresyonla ve PMO'yla bunu katlayarak geçirdim"
Video oyunları arkadaşın. Çünkü aşağılık olduğun için yargılamıyor seni. Soğuk, mekanik ortamlarda insanlar "samimiyet" sağlıyor.
Annenin gözüne bakıp onu sevdiğini söyleyemiyor, dışarı çıkamıyorsun. Kardeşinle dışarıda oynayamıyorsun, ödevlerine bakamıyorsun.. Çünkü aklında s.keceğin (!) muhtemel bir vajina var.
Seni bu sorundan kurtarmayı bilmeyen arkadaşların birer birer çekiliyor. Ders notları yerde, gelecek kasvetli.. Bunun sonunu düşün. Kendini budadığını düşün. Uyuşturucular, fahişeler.. Taşağı olmayan birinin kölesi oldun..
Ve bilgisayarı açıp bu listeyi tekrarladın..
Beyler, hayatımdaki durumlara dönüp bakın. Porno bağımlılığı bana olabilecek en kötü şeyleri verdi. Hayatımdan bezdirdi. Bu sefalet çarkına tekrar dönmem imkansız.
Ve bunu okuyan kişi, umarım yazdıklarımdan, dürtülerimle sayesinde elimden gidenlerden, tecrübelerimden kendine pay çıkarmışsındır. -PMO ile sadece çakıldığını. Tecrübelerimden anla bunu. Kendini karanlık çukura götürdüğünü de.
O kadar da kötü değil mi? Dünyadaki kısa, değerli vaktinizi yoketmeyin. Dolu dolu yaşayın. İkinci bir şans yok.
En iyisi olmanızı umuyorum.
