Başlık biraz dikkat çekici. Ama mevzu farklı.
En son 2 hafta kadar önce 78 günlük sürecim bir anlık gece uykusuzluğu ile yokoluşa doğru gitmişti. Sonrasında birkaç gün sürece devam edecek gibi olsam da peş peşe görseller, içerikler derken chaser effect denen illete sürüklendim. Ruhsal olarak zindan bileti almıştım artık. Fizyolojik huzursuzluklar da başgöstermek üzereydi. Peki ne yaptım?
* PBKY kitabını daha önce okumuş olsam da tekrar okumak için kolları sıvadım.
* Bu süreçte rutinlerime devam ettim. Sporda aynı sertlik ve zorluğu sürdürdüm. Mental olarak kesinlikle bittim tükendim! dediğim evredeydim. Süreç boyunca güçlenmiştim, kaldırdığım ağırlıklar düşecek, gücümü muhtemelen kaybedeceğim diye inandırmıştım kendimi. Halbuki asla öyle olmadı.
Relapse bana ne kaybettirdi? Sadece mental olarak bir şeyler için irademi kullanmam gerekti. Yani spora o gün gitmem gerekiyorsa gitmek için kendimi zorlamalıydım. Sadece bir anlığına zorlama... Sonra salondayken mental bariyerleri kırmaya devam ettim.
78 günlük sürecim 2 haftadır 7-8 kere bozuldu. Görsel içerikler, sextingler, mide bulandırıcı seviyeye doğru gitmeye başlayan bir ruh hali. Tüm bunlara rağmen bugün deadliftte PR aldım. Dün bench presste PR aldım. Mental olarak çöküş hissediyor olmama rağmen. Her iki günde de spora gitmesem daha iyi olacak, çünkü süreç bozuldu kötü hissedeceğim diye düşündüren bir zihne rağmen...
Şimdi, yeniden, yepyeni bir şekilde sürece odaklanıp yola devam edeceğim. Kaybettiğimizi sandığımız şeyler tamamen mental olarak yok oluyor. Aslında oradalar. Yani ben kas kütlemi kaybetmedim, testosteronum azalmadı, sporda kazandıklarım kaybolmadı, nofap ile gelen fizyolojik avantajlar silinmedi. Zaten sürecin bize kazandırdığı en büyük artı yıllardır bağımlısı olduğumuz şeyi elimizin tersiyle itip yolumuza odaklanmamız. Bu yüzden hayatın diğer alanındaki noktaları bir nebze kolaylaştırıyor. Çünkü seni zora sokan, köşeye sıkıştıran o şeyi reddediyorsun. Bunun getirdiği özgüven ve güç ile öteki şeyleri de başaracağına inanıyorsun. Mesele bu. Relapse, bir yokoluş değildir. Asıl en büyük mücadele relapse olduktan sonra başlar. Relapse'ye rağmen yola devam edebilme iradesi...
En son 2 hafta kadar önce 78 günlük sürecim bir anlık gece uykusuzluğu ile yokoluşa doğru gitmişti. Sonrasında birkaç gün sürece devam edecek gibi olsam da peş peşe görseller, içerikler derken chaser effect denen illete sürüklendim. Ruhsal olarak zindan bileti almıştım artık. Fizyolojik huzursuzluklar da başgöstermek üzereydi. Peki ne yaptım?
* PBKY kitabını daha önce okumuş olsam da tekrar okumak için kolları sıvadım.
* Bu süreçte rutinlerime devam ettim. Sporda aynı sertlik ve zorluğu sürdürdüm. Mental olarak kesinlikle bittim tükendim! dediğim evredeydim. Süreç boyunca güçlenmiştim, kaldırdığım ağırlıklar düşecek, gücümü muhtemelen kaybedeceğim diye inandırmıştım kendimi. Halbuki asla öyle olmadı.
Relapse bana ne kaybettirdi? Sadece mental olarak bir şeyler için irademi kullanmam gerekti. Yani spora o gün gitmem gerekiyorsa gitmek için kendimi zorlamalıydım. Sadece bir anlığına zorlama... Sonra salondayken mental bariyerleri kırmaya devam ettim.
78 günlük sürecim 2 haftadır 7-8 kere bozuldu. Görsel içerikler, sextingler, mide bulandırıcı seviyeye doğru gitmeye başlayan bir ruh hali. Tüm bunlara rağmen bugün deadliftte PR aldım. Dün bench presste PR aldım. Mental olarak çöküş hissediyor olmama rağmen. Her iki günde de spora gitmesem daha iyi olacak, çünkü süreç bozuldu kötü hissedeceğim diye düşündüren bir zihne rağmen...
Şimdi, yeniden, yepyeni bir şekilde sürece odaklanıp yola devam edeceğim. Kaybettiğimizi sandığımız şeyler tamamen mental olarak yok oluyor. Aslında oradalar. Yani ben kas kütlemi kaybetmedim, testosteronum azalmadı, sporda kazandıklarım kaybolmadı, nofap ile gelen fizyolojik avantajlar silinmedi. Zaten sürecin bize kazandırdığı en büyük artı yıllardır bağımlısı olduğumuz şeyi elimizin tersiyle itip yolumuza odaklanmamız. Bu yüzden hayatın diğer alanındaki noktaları bir nebze kolaylaştırıyor. Çünkü seni zora sokan, köşeye sıkıştıran o şeyi reddediyorsun. Bunun getirdiği özgüven ve güç ile öteki şeyleri de başaracağına inanıyorsun. Mesele bu. Relapse, bir yokoluş değildir. Asıl en büyük mücadele relapse olduktan sonra başlar. Relapse'ye rağmen yola devam edebilme iradesi...
