Evet, zor bir dönem şu an. Dün kendimi bir az toparlayıp Analizi ve planı minimum düzeyde bitirdim. Ama hala üzerimde süreci kaybetme korkusu olan psikolojik bir baskı, illüzyon vardı. Onunla mücadele etmek kolay değil. Geceni uyurken hep beynime kaybediceğim düşüncesi geliyor, bir şeyler yanlış diyorum. Sonra bu bir psikolojik baskı deyip görmezden geliyordum. Başardım. Ama uyurken gece, yarı uykulu bir duruma geldim. O zaman bir anda yüzüstü yatarak düşünce aşamasına geçmekte olduğumu anladım (şans eseri belkide) ve hemen uyandım. Normal uyumaya çalışdım. Amma belkide sürecin ilk haftalarından beri olmayan şiddetde bir kriz geldi. Ama iradem o krizi zorlanarakda olsa yenmeme yetdi. Lakin çok tehklikeli bir durumdu. Her gün düzenli olarak gelirse bu krizler elbet irademi kırar. Bu krizlerin sebebini bulmak lazım. Kısa bir analizle bulalım.
Kriz Analizi
İlk önce dün film izlemiş ve tetiklenmişdim. Ordakı sahneler hala aklıma geliyor ve gelince gözümü kapatıp nefes alıyorum derinden. Bu sayede krize girmiyorum. Ama düşünceler durduk yere aklıma geliyor. Bunları yenmeyi başarsamda kriz olarak toplanıyorlar ve gece yine saldırmışlar. Bu olayın yüzeysel bir sebebi. Normalde bir filmden bu kadar etkilenmemem gerekirdi. Neden etkilendim?
Bunun için filmi izlediğim şartlara bakmak gerek. Düzensiz olarak fizik çalışıyordum o gün. Ama verimsiz olarak. Gün ortasındaysa artık haftanın analizini yapmaya karar verdim. Ama stressliydim. Sinirlerim adete birikiyordu ve bir noktada patladı ve işi yarım bıraktım. Ani bir stressli ve irrasiyonel düşünce ile film izlemeye başladım. İlk hata bu, böyle zamanlarda yemeyi öne çekmek ve ya bir No Screen videosu izlemek, basit fiziksel işler yapmak gerekirdi. Lakin bunun tam bir kuralları ve planı olmadığı için ben film izledim. Aslında film Gauss isminde bir matematikçi hakkındaydı ve orda kesinlikle pmo beklemiyordum. Elbette, araştırmam gerekirdi önce. Film izlerken aniden sahneler gelmeye başladı. Ben zaten stressli ve krize girmeye uyğun bir haldeyim. Filmde ilk sefer tetiklenmeyi atlattım, ama etkisi kalmışdı. Sonra o sahneler iyice çoğaldı. Bende o sahneleri geçsemde, bilinçaltımda o sahneleri istiyordum. Bir anda zamanımı boşa harcadığımı ve beynimin sahneleri görmek istediğini, filmi istemediğini anladım. Filmi kapattım ve bir daha açmadım. Lakin tetiklenmişdim ve bu güçlü bir tetiklenmeydi. Gün içinde iyice psikolojik baskı kurdu. "Eskidende böyleydi, bu kaybedişin başlanğıcı" şeklinde düşünceler gelmeye başladı. Bunların hepsini görmezden gelip, sağlam düşüne bileceyim zamana kadar bekledim. Akşamda stressli hal ile minimum düzeydi planımı yapıp uyudum, sonra geliştiririm. Peki neden stressliydim önceden?
Bu sorunun cevabını tam bilmiyorum. Ama genel olarak düzenim bozulmuş ve özsayğım (+psikolojim) baya zarar görmüştü. Düzen sınav zamanından bozulmuşdu. Uyku düzeni ve s. Bunlardan başka şahsi olarak özsayğımı azaldan işler yapıyordum istemsizce. Kendi kontrolümü kaybediyordum, insanlarla boş-boş konuşuyordum kontrolsüzce. Bu sınavdan sonra azalsada yine devam etdi. Bir tarafdanda stress sanırım hala bağımlılığın bir etkisi ve ya başka sebep olarak devam ediyordu ve ben bununla baş edemiyordum. Sürekli onun etkisiyle Programı bozuyordum. Burada minimum disiplin belirlemeli ve ona uymalıydım. Onu yaptıktan sonrada stressli zamanlara uyğun planımı uyğulamalıydım. Ama plan yoktu ve ben minimum disipline geçmemişdim. Bu sebepten hem Programı yapamıyordum, hem de stressliydim. Birde bir konu var, takıntılı olduğum, sürekli moralimi ve özsayğımı bozuyordu. Bunlar mental olarak beni yoruyordu ve bundan kaynaklanan yanıltıcı duyğusal değişimlere dikkat etmemem gerekirken hata olarak ediyordum. Bu da yeniden mental olarak daha da kötüleşdiriyordu. Neticede hem stressli oluyor, hem mental olarak yoruluyor ve krizlere karşı savunmasız kalıyordum. Bütün son zamanlarda olanların özeti böyle.
Çözüm
İlk olarak düzeni sağlamak gerek. Bunun için en temel rutinler düzeltilmeli ve genel stabillik yaratılmalı. Uyku, Spor ve Program rutinleri düzeltilecek olanlar. Ben bunun planını yaptım, ama iradesizlikden dün uykuya geç gittim. Kendimi kontrol etmem gerek, yoksa süreç biter. Kritik zamanlar bunlar. Spor zaten düzelmeye doğru gidiyor, sadece zamanı sorun. Akşam 8den sonraya kalmaması gerek. Esas sorun ise Program rutininde, yani disiplinde. Burdakı esas meselede işleri tam bitirememek. Bunun için yapılması gereken işleri minimuma indirmek, amma kendimi zorlayacak düzeyde bırakmak. Stressli anları düşünmek gerek burdu. Her sabah 30, öğlen 30, akşam 30 dakika olmak üzere çalışma zinciri oluşturmak gerek. Bunları ne olursa olsun tamamlamalıyım her gün, stress ve s. fark etmeksizin. İlave olarak, stressli anları nasıl kontrol edeciğimin planı gerek ve onu dün yaptım. Geriye zor kısmı, yani uyğulamak kalıyor. Aslında başlarkenki stressi yenersem. devamı kolay. Mesela bu yazıya başlarken aşırı stressliydim. Ama kendiliyinden yazılar yazılmaya başlandı ve stress kesildi. Bazense bir türlü olmuyor böyle. O zamanlarda 15 dakika kendimi zaman koyucam ve bu sürede odaklanamazsam stressli zaman planına geçicem. En son olaraksa basit fiziksel işleri yapmaya kendimi zorlamam gerek. Bu stressi azaltıyor.
İkinci olarak krizlere en ufak yaklaştıracak bütün işlerden kaçınmak gerek. Film, dizi, kitapdaki o yerler ve s. Gördüğüm an kapatmalıyım. Şimdilik kendimi kontrolüm zayıf ve zaten zayıflamakta olan irademe bir yük bindirir o krize götüren şeyler.
Son olaraksa krizler geldiğinde ve ya normal zamanda bütün psikolojik ve ya duyğusal deyişimleri göz ardı etmek gerek. Bunlar bir tuzak ve bunlara hiç bir şekilde itibar etmemek gerek. Yoksa süreç biter.
Bu günlük yazısı değildi, bir kriz analiziydi. Bir sonrakı yazı artık günlük yazısı olucak. Bu sabah stressliydim diye bunu yazarak hem kendim sorunu gördüm, hem de size sürecimi nasıl yönettiğime dair bir örnek gösterdim.