Geceyarısı, kötü düşlerden uyandığımda 2 sn edging yaptım aklımda sanki, mücadele ettiğim bir problem varmış ve o problemi çözmem mast. yapmama bağlıymış gibi bir düşünce vardı. O saydam anda bilinçaltımın derinliklerini 1-2 saniyeliğine de olsa keşfettim. Aklım yerine geldiğinde edgingi bıraktım hemen. Bilincimin edgingin ne kadar yanlış olduğunu bilmesine rağmen, bilinç altımın sanki bambaşka bir insanmış gibi farklı tepki vermesi oldukça acayip öyle değil mi ?

22.02.21

*Şu anda sevgili psikiyatr günlüğüm, aklımı sanki bir buzdolabına koymuşlar gibi. Hiçbir faydalı düşünce yok. Hiçbir yararlı nöron aktivitesi yok. Dopamin ne menem bir hormonmuş meğersem. Kendimi tam bir aptal gibi hissediyorum. Çünkü düşünemiyorum. Cümle kuramıyorum. Duygulanamıyorum. Hiçbir şeye duygulanamıyorum. Bariton sesim inceldi. Hatta sesim kısık. Edebiyat yeteneğim bile köreldi. Artık, doktor bey de sorularıma cevap vermiyor.

* Hayat beni her daim cezbetmiştir. Ondaki akıl almaz gizem, benim en eğlenceli oyuncağımdı. Artık hayatı da anlayamıyorum. Tecrübelerime göre bu hal uzun bir süre devam edecek. Bu halime sabredemiyorum. Duygusuz yaşamak sahiden oldukça zor çünkü. Belki şuan bir çay demlesem o zaman belki geçiyor 30 dakikalığına. Ama bu hal bana azap veriyor işte. Her zaman da çay içemem. Bu halimi sevmiyorum günlük. Belki de bu halimi sevmediğimden ötürü bozuyorum süreçlerimi sürekli.

*Kişilik ve karakterim, oldukça büyüleyici geliyordu bana. Şuan öyle değil. Sürecimi bozmak da bir çözüm değil elbette. Onun acısını unutamadım. Sanırım uzun bir süre de unutmayacağım. Duygusuz olmak sahiden zor bir iş. Kaybolmak, çok zor. Sabretmek çok güzel, ama buda zor. Bu zorluğun üstesinden geliceğim.

*Acaba hayattaki her şey olduğu gibi, bu ruh halininde güzel bir yanı var mıdır? Şöyle güzel bir açıdan bakıldığı zaman içimi ferahlatan bir tarafı. Bu sorunun cevabını bulacağım. Fakat şunu biliyorum. Şimdi daha samimiyim düşüncelerimde ve duygularımda. Sonuçta çocukta hiçbir şey düşünemez zeki değildir hatta hiçbir vasfı yoktur. Aynı şuan benim olduğum gibi. Fakat masumdur. O tek vasıf yeter ona işte. Bende masum olucağım. Kendimi yanlışlardan korumak için 2 huy tavsiyesi veriyorum, kendi kendime;
1-Susmayı öğrenmeliyim
2-Hayatıma bir süre hiç şaka koymucam. Çok ciddi ve mütebessim bir insan olucam bakayım değişiklikler ne olacak.

Yoksa karaktersizliğim yüzünden. İnsanların bana bakışı değişebilir. Yusuf gibi kuyunun karanlığında yalnız başıma..

*Bu sabah uzun zamandır görmediğim akrabalarımı görücem. Heyecanlanıyorum. Heyecanlanmak, bu duyguyu hissedebiliyorum işte. Bir dakika şu an bir şeyler hissedebiliyorum. Acaba daha demin içtiğim kahveden mi ?. Belki dengesiz olduğumdandır. Acaba sadece ben mi dengesizim yoksa tüm insanlar biraz öyle mi? Neyse, heyecanlanıyorum. Yaşasın bir şeylere heyecanlanıyorum.
Aklıma gelmişken sürece başlarken ki yazımı da okuyayım hatırlamakta fayda var. Beyin itaat etmeli. Zihin bedene emreder beden itaat eder. Zihin kendisine emreder ve dirençle karşılaşır.
-Hala aptalım doktor bey.
-"Zaten hep aptaldın. Sadece farkına varıyorsun. Kendini keşfediyorsun tadını çıkar."

27.02.21

*Düşüncelerim, zararlı diye, kendimden şikayet ederim. Şimdi, ne düşüncem kalmış, ne kendim. Evet. Tamamen olmasa da, düşüncelerim ve ben silikleşiyoruz hayatta. Ah o görünen ve görünmeyen nakıştan ah!
*Yaşıyorum. Yaşıyorum sevgili günlük yaşıyorum. Ama, hissedemiyorum. Ah o görünen ve görünmeyen nakıştan ah!
*Bakıyorum fakat, göremiyorum. Ah o görünen ve görünmeyen nakıştan ah!
*Seviyorum, fakat sahip olmak uzak bir hayal sadece şuan. Ah o görünen ve görünmeyen nakıştan ah!
*Bilgimin sağlamlığı, artıyor. Zihnimin çevikliği, artıyor. Rüyalarımın netliği, artıyor. İçimde, o eski, sefilliğime geri dönme isteği artıyor. Verilen sözler unutuluyor. Gerçek sınama vadisine yavaş yavaş giriyorum.
*Doktor bey, kazanımlar elde ediyorum. Ve alışma denen hastalığa, hayatı tekdüze haline getiren bu hastalığa yakalanarak, bu kazanımlara alışıyorum. Ah o görünen ve görünmeyen nakıştan ah!
*Düşüncelerim, kıvrak zekam, şu acılı tatlı duygulanmalarım, nereye gittiniz? Size geri kavuşmak için, hayır fark ettim de size geri kavuşmak istemiyorum. Tüm dengesizliğime meydan okuyarak yapıyorum bunu. O iğrenç alışkanlıktan doğan, yalancı duygular, yalancı düşüneler, yalancı hareketler, yalancı, yalancı, yalancı.... Ah o görünen ve görünmeyen nakıştan ah!

*Aklım tüm gün benimle oyun oynadı doktor bey, bildiğim onca zararlı etkisi olmasına rağmen canım yine yapmak istedi şu çağın en büyük tuzağını. Ve sıkı bir ruh hali içerisine giremediğimden, üstelik bu sıkı ruh hali içerisine girememe olgusunu fazla kafama taktığımdan, varoluşçular gibi (bu isteğe meydan okuyamıyordum. Savaşçı kişiliğim oldukça zayıflamıştı.) tüm gün yatakta debelenip durdum. İşe yaramaz birisi olduğumu bugün, çok fazla hissettim doktor bey.
*Yalnızca aptal insanlar etrafındakilerin kendisi için ne düşündüğünü umursamaz. Çünkü çok zeki bir insanın etrafındaki herhangi bir aptal insanı ele alalım. Bu aptal ve işe yaramaz insan her ne kadar, işe yaramaz da olsa bambaşka bakış açılarından bakarak eğitebilir beni. Bu nedenle insanları umursarım ben. Bir insan hakkımda kötü düşünüyorsa. Acaba nerem yanlış derim. Zira insan düşmanına bile hak ediyorsa saygı duyar. Neyse, yoksunluk sendromundan dolayı, oldukça tembelleşiyorum ve uyuşuklaşıyorum. Etrafımdaki insanlar hakkımda kötü düşünmek yerine iyi düşünüyorlar. Benim için çaba harcıyorlar. Gerçekten de bu hayatta görünen ve görünmeyen çok ince işçili nakışlar var.
*Ama yine de elimden geldiğince pes etmemeye çalışıyorum doktor bey. Buraya yazacak bir şeylerim olduğunu hissetmesem de, oturup kafamdaki saçmalıkları döküyorum işte.
*Kafaya taktığım takıntılarım, nefretim, hoşgörüsüzlüklerim, üzülmelerim, sevinmelerim, heyecanlarım son 2-3 gündür, oldukça azalmış durumda. Kesin konuşmak istemiyorum, dengesiz bir insanım. Sanırım bu ruh hali uzun süre devam edecek gibi.
*Kaç gündür, rüyamda bozduğumu görüyorum. O bozma psikolojisi beni altüst ediyor doktor bey. Uyandığımda ilk düşündüğüm bozmadığıma sevinmek oluyor. Ama ya bu böyle devam etmezse, ya bozarsam, ya bu proses bu ritüel tekrardan işlerse, bozuk bir çark gibi . Pişman ol, duygu seli, kararlı olma, bir kaç kriz atlatma kendine güvenme, boşluk hissi, can sıkıntısıyla beraber bozma ve tekrar et. Bu ritüeli tekrar etmekten çok korkuyorum. Çünkü bu haldeki bir insan, arafta gibidir yaşamaz ki. Hele benim gibi hassas kalpli bir insansa, sürekli kendiyle uğraşır durur. O kadar çok korkuyorum ki.


Elimden beklemekten başka bir şey gelmiyor.

Korkularını kullanabilirsin dostum.

28.02.21

*2 belki de 3 günün sonunda, kafamdaki sancılar, dönüp durmalarım, şiddetli isteklerim, P*rnografi düşünceleri, bozma isteği ve erteleme düşüncesi bitmek üzere. Çok az kaldı kafamda, az kalan şey şu ki arada bir kafama giren sahneler, o vahşeti izlerken hayran bakan gözlerimin unutamadığı sahneler. İyi ki yapmadım doktor bey. Canım çok istedi. Çok mantıklı geldi. Çok zevkli duruyordu. Hatta bırak yapmayı doktor bey, düşünmesi bile oldukça zevkliydi. Fakat buraya bu satırları yazarken, izlediğim her P*rnodan daha çok zevk alıyorum doktor bey. Sanırım bu siz doktorların daha iyi bilebileceği, beynin farklı bölümlerinin farklı zevkleri herhalde. Çünkü hayvani bir zevk almıyorum, daha çok ruhani bir zevk bu. Ben edebiyat yeteneğimi kaybettim. Ben düşünme yeteneğimi kaybettim. Ben yaşama bilicimi yeniden oluşturuyorum. Ben doktor bey, konuşma yeteneğimi de kaybettim. Benim doktor bey, artık peşinden koştuğum saplantılı fikirlerim de yok. İnsanlarla konuşmamayı öğrendim. İnsanları dinlemeyi öğrendim. İyi bir insan olmaya başladım doktor bey. Ne yazık ki kullanabileceğim çok fazla imkanım vardı. Bundan çok önce bu meseleler halledilebilirdi. Bundan çok önce, bu duygular yaşanabilirdi. Bundan çok önce mutlu olunabilirdi. Bu bir şikayetten çok başını ellerinin arasına alıp, kendini bıçaklamak doktor bey. Bu durumun iyi tarafından bakamıyorum. İyi tarafından bakmamı sağlayan bir takım düşüncelerim, zihnimin dehlizlerine giremeden intihar ediyorlar.

*Zenginmişim gibi hissediyorum. Fakat her an fakir de edilebilirmiş gibi. Sahip olduğum her şey, aslında bir ilüzyon gibi. Sahip olduğum her şey beni kandırmayı amaçlamış, güzle şarkı söyleyen 3 deniz kızı. Efsanelerde korsanları aldatan bu deniz kızları bence gerçekte yok. Zihnimdeki düşüncelerim dışında gerçekte yoklar.

*Ülkenin en tartışmalı parlamentosu zihnimde. Muhalefet, iktidar, bir çok yan parti, bilinç altımın derinlikleri. Sürekli tartışma halindeler. Mesela iktidar partisi, isteklerini muhalefet karşısında yaptıramıyor. Muhalefet her ne kadar iktidara gelemiyor da olsa çok güzel konuşuyorlar, ikna ediciler. İktidar partisi ise, ülkedeki cahilliklere yeni baş kaldıran burjuvadan oluşuyor. Ayrıca zihnime attığım bir çok gereksiz bilgiden doğmuş etmiş küçük partilerde var. Bu küçük partiler, arada bir söze girerek ortalığı karıştırıyor, ardından yerini kaosa bırakan ortamı terk ediyor. İktidar ve muhalefet birbirlerine giriyorlar. Yan partiler de gizli gizli bıyık altından gülüyorlar bu kargaşa durumuna. İktidar partisi, hayatı iyi yaşamak için gözle görünenlerden ötesini arıyor. Destekçisi çok, özellikle devrimden sonra büyük bir halk desteği var. Fakat kötü yanları iktidarda çok uzun süre kaldıklarında, alışık olmadıklarından dolayı, kendilerini rehavete bırakmaları. Bununla beraber muhalefet partisi ise, alabildiğine görünenlere değer veriyor. Bu nedenle ortaya sürebilecekleri çok fazla kanıtları var. Ve cezbedici oyuncakları var. Bunları hep retorik birer malzeme olarak kullanıyorlar, ve zihnimi bu şiddetli baskıya dayanılmaz yapıyorlar. İktidar arada bir koltuğu muhalefete bırakıyor. Muhalefetinse iktidarda uzun süre kalamamalarının nedeni, oldukça savurgan olmaları. Kendileri bir o kadar aldatıcı olmakla beraber, alabildiğine savurgan ve değer bilmez kişiler. Ülkenin baş aşağı hızlı bir biçimde gitmesinden şikayetçi olan değerli halkımız ise, hemen bir direniş bir devrimle iktidara, bizim şu partiyi oturtuyorlar ve zavallı ülke aynı kaderi tekrar tekrar yaşayıp duruyor...

02.03.21


Şu an, biraz daha iyiyim doktor bey.

05.03.21

*Bugün, çok sinirliydim. Sinirim biraz geçmiş olsa da. Oturup şöyle günün sonunda düşündüğüm zaman. Neden sinirlendiğimi ve beni sinirlenmeye götüren o ince hayattaki fark edemediğimiz, çok küçük ayrıntıları anımsayamıyorum. Uykudan uyandığımı hatırlıyorum. Yatağımda uyuşukluktan uzanıp, dizi izlediğimi hatırlıyorum. Önceki gece çok fazla kriz atlattığımı hatırlıyorum. Uyanmadan önce, kaçıncı oldu bilmiyorum, yine rüyamda bozduğumu gördüğümü hatırlıyorum. Sevgili dostum, eğer benim gibi rüyada olduğunu farkedemiyorsan, rüyada bozduğunu görmek demek; gerçekten bozduğunu zannetmek demek ve bu çok acı verici. Her neyse, uyandıktan sonra, giyinip çıktığımı, yalnızca sinirli olduğumu ve hayatın içindeki anlamı göremediğimi ve arada bir anımsıyor gibi olsam da bu anımsamamı elimin tersiyle kenara ittiğimi hatırlıyorum. Sonra, kendi içimden bütün tanıdıklarıma hakaret ettiğimi, ardından annemle telefonda konuşup haksız olmama rağmen ona bağırıp çağırmamı. Bunun ardından vicdanıma öyle bir yük biniyor ki, annemle aramdaki o sürtüşmeden sonra sanki sinirli olmak zorundaymışım gibi , sürekli sinirli olduğumu hatırlıyorum. 2-3 tane markete girdim. Hiçbir şey alamadan çıktım. Daha doğrusu canım hiçbir şey yemek istemedi. Çok acıkıncaya kadar hiçbir şey yemek istemiyorum kaç gündür. Tüm bunlar birikince a101'e girdiğim zaman aynen böyle düşündüm. "bozmalıyım" evet doktor bey, aynen bunlar geçti. Dayanamıyorum artık. Susmak çok zor geliyor. Konuşsam etrafımdakiler bana düşman oluyor. Ruh halim çok hızlı değişiyor. Yazımdan anlaşıldığı doktor bey, edebiyat yeteneğim de köreldi. Sürekli konudan konuya atlıyorum işte. Bozmalıyım dedim, çünkü arada bir izleyip mesela 3 günde bir sonra hayatıma devam etsem, ne kaybederim ki. Boş ver her şeyi boz ve devam et işte hiç bir şey kaybetmezsin. Oysa şimdi çok fazla acı çekiyorsun...
-Anlatamıyorum doktor bey. Ne güzel şeyler yazacaktım buraya. Oysa hepsi bir bir siliniyor doktor bey. Kişiliğim de değişiyor. Sürekli bozduğumu görüyorum. Çok zor. Çok zor. Çok zor.
-Bu düşünceler normal değil, diye düşünüyorsun sevgili dostum doktor bey. Fakat benim, ne denli bir bağımlı olduğumu bilmiyorsun Psikolojimin düzelmesi için 2 video açmam yeterli. O derece bağımlıyım işte. O derece.
-Bu öyle bir test ki doktor bey. Bu uyuşturucuyu düzenli olarak kullandığım zamanlardaki performansın ve insanlığım şimdi çok daha az. Fakat acayiptir gerçekten acayiptir. İNSANLAR BENİ DAHA ÇOK SEVİYOR. Ben amatör bir filozof olarak doktor bey, düşüncem bu gerçeğe yetişemiyor.
-Düşüncelerim böyleyken doktor bey. Uyuyakaldım marmarayda ardından uyandım. Kötü düşünceler bitti ve ben bozmaktan vazgeçtim.

06.03.21

*Yapmaman gerektiğini bu kadar iyi bilmeme rağmen canım çok çekiyor doktor bey. Belki bu can çekmesinin sebepleri olabilir. Fakat ben sebeplerle ilgilenmeyi bırakıyorum doktor bey. Canım çok acıyor artık araştırmaktan. Canım acıyor hem de yorgunum. Sürekli bu kısır döngüde sıkışıp durmaktan. Artık inancımda yitmeye başladı doktor bey. Söyler misin sevgili dostum inancı olmayan birine insan denir mi ? Artık insan da olmamaya başladım doktor bey. Sadece yapma diyebiliyorum kendime. Sadece bu çıkıyor boğazımdan. Fakat boğazdan çıkan bu ses, serkeş zihnime ne kadar ulaşabiliyor.
*Mağarama çekildiğimde, önce ders çalıştım. Sonra biraz okudum. Part time olarak varoluşumu sorguladım. Krizle başa çıktım. Ama bu sayılmayabilir. Çünkü filli bir şey yapmadım. Sonra uzanıp, dizi izledim. İzlememem gerektiğini fark ettim. Tetikleyiciler yüzünden. Sonra bozmaya karar verdim doktor bey. Ama bu kararı, bilinçli vermedim. Bu kararı sadece, benim gibi zihninin derinliklerini çok eşeleyenler anlayabilir gerçek hayatta. Bu kararı fark etmemin ardından oturup şınav çektim, biraz karate biraz boks yaptım. Aynaya baktığımda çekici ama biraz bitkin bir insan gördüm. Gördüğüm silüete acıdım. Ardından kaderime şükrettim. Dostum, neden diye soruyorsun. Anlatayım dostum. Kadere şükrettiim, her akıllı bilir ki ağlamadan sonra gülme vardır. Acıdan sonra huzur. Geceden sonra sabah gelir. Bu hayatta bazı keyiflerden, daha güzel acılar, ızdıraplar vardır. Bazı gülmelerden daha tatlı ağlamalar vardır dostum.
*Bu satırları yazarken de ağlıyorum dostum. Korkudan tir tir titreyerek hem de. Hayat beni buralara sürükledi dostum.
*Izdırap, seni göğüsleyeceğim, aziz dost! Sen beni hiç terk etmedin. O peşinden koştuğum aşağılık zevklerimin hiç biri yok şimdi.Bilgi, bile bu yollarda şaştı kaldı dostum. Bize halimize ağlamak düşer. Halimize diyorum. Ne zaman etrafımdakilere ağlayacak olsam. Kafam aynada gördüğüm silüete takılıyor. Kendime ağlayıp duruyorum. Belki başkasına gerçekten ağlayabilseydim. Dostun ne demek olduğunu o zaman anlayabilirdim.

Sürecim bozuldu. Çok tetikleyiciye bakmıştım sağlık olsun.
*Kendimi zagreus'a benzetiyorum hiç pes etmiyorum. Bu iyi bir özellik. Fiili olarak da başarılı olmak lazım tabi. neyse. Yakında güncellicem arkadaşlar yeni sürecime de başlayacağım.

P.S.;
*Arkadaşlar, dostlar bu süreçte de yaşadıklarımı yazacağım. Tavsiye ve öğüt vermeye, tam anlamıyla rehber olmasına 90. günden sonra başlayacağım.

0

Davran, sıçra, kalk uykudan da bak, işte apaydın gün geldi; gönlünü tut, çek, sök, çıkar uykudan, gitme çağı gelip çattı.
Ne vakte dek işaretler gelip duracak ta sen duymazlıktan geleceksin.

Bugün, sabah sanki ikindi vakti uykusundan uyanmış gibi uyandı uykudan. Uzun zamandır böyle uyanmamıştı. Buna şaşırmıyordu artık çünkü 4-5 gündür PMO zarar veriyordu. Kalktı biraz ferre izledi. Biraz mast. yaptı. Çok istediği halde boşaldıktan sonra hep pişman oldu. Hep sürece başladı hemen. Fakat son 1-2 gündür vicdanını susturmayı başarmıştı. Biraz "kafa tatili" yapmıştı. Bu sefer tekrar sürece başlamadı. Ritüeli bir kaç kere tekrarladı. Youtube'da video izledi. İnsanlarla konuştu, arkadaşlarıyla. Önceden dili dönmezdi, şimdi daha iyi konuşabiliyordu. Buna şaşırdı. Önceden kafası daha dağınıktı ve önceden, daha az şaka yapardı. Şimdi oldukça komikti. Fakat acı bir gerçek ki; eskiden sanki en son sürecinde, her şey daha da bir farklıydı. Daha bir canlıydı sanki daha bir eğlenceliydi.
Ardından karar verdi. Tekrar. Bilgisayarından oyun oynadı. Şınav çekti. Arkadaşıyla konuştu. Eline divan-ı kebiri aldığında bu satırlara denk geldi.
Şimdi oturuyor düşünüyor. Hissin, hevesin bastırdığı o çetin anlarda, güvenli bir liman neresidir acaba?

2
1-2 gündür, oyun oynayarak kuran dinliyordu. Çünkü dini duyguları oldukça zayıflamıştı. NF akımıyla tanışmadan önce sahte olan dindarlığı, her ne kadar daha gerçekçi bir dindarlığa dönüşmüş olsa da, ne yazık ki bir takım bilimsel kaideler sonucu Allahı tanımadan oldukça uzaktı uzun zamandır. Kuran dinlemek bu açığı kapatıyordu. Ayrıca boş zamanlarında divan-ı kebir okuyordu. İnsanlara iyi davranmaya çalışıyordu. Bazen çok geç uyanıyordu uykudan. Bazen oldukça tembel ve işe yaramaz hissediyordu kendini. Fakat psikolojisi daha iyidi. Kuran dinlemek ona çok iyi gelmişti. Önceden başına geldiği gibi bir kadına aşık olmak istiyordu. Başarılı olmak istiyordu. Zeki olmak istiyordu. Çalışkan olmak istiyordu. Galiba fedakarlık yapmaktan korkuyordu fakat. Bir gün başaracağını çok iyi biliyordu o neden bugün olmasındı ki.
Tahminlerinde yanılmazsa, önündeki süreçte bol bol krize girme ihtimali var. Bunu bekliyor. Savaşarak kendini ispat etme, bir erkeğin en doğal psikolojisi.

Yeniden doğmayı istemiyor. Ölmeyi reddetti.

Not:
-You tube ve film aslında flatline'ın daha çetin geçmesini sağlıyorlar. Hem tetikleyici hem uyuşuk yapması bakımından
-Bunlar bırakıldığında ise uzun sayılabilecek bir süre, çok fazla krize giriliyor. (Kandaki kortisol miktarını arttırıyor. Flatline insanı tembelleştiriyor çünkü kandaki kortisol miktarı çok az oluyor. You tube ve film de insanı dünya derterinden uzaklaştırdığından kortisolu çok azaltıyor ve neticede uzun süreçte insanı uyuşuk yapıyor. Bırakma evresinde kandaki kortisol miktarı çok artıyor. )
-Bırakmanın olumlu etkisi: Kişisel gelişime oldukça fazla önem verme.

Bu akşam you tube'dan NF videoları izleyeceğim, kendimi bilinçlendirmek ve krizlerde daha güçlü olmak için. Zannımca P*rnodan yeteri kadar nefret etmiyorum galiba

-Şu an kas çalışıyorum, birazdan meditopia'dan meditasyon yapıcam. Farkındalığı girişi bitiricem. Daha odaklı, daha az stresli ve tabi en önemlisi krizlerde daha güçlü olmak için.
-Saat 6'ya kadar nf you tube, ingilizce, yazılım çalışıcam.
-You tube'u bırakınca flatline etkisi çok azaldı.

3

- Kalktı. Önce ayılamadı. Uyku sersemliğiyle, düşünceleri belirsiz ve uçuktu. Ağır bir uyku çekmişti. Rüya da görmüştü. Kötü bir rüyaydı. İstemediği bir rüya. Saate baktı. Zor da olsa kalktı. Giyindi ve dışarı çıktı. Biraz hava aldı. Fakat hiç bir şey hissetmiyordu. Bundan dolayı üzülmedi bile. Alışıktı. Cuma namazını kıldı. Dönerken poğaça aldı. Pastaneciyle çat pat bir şeyler konuştu.
-Umutluydu. Elinde tek atım bir imkan vardı. Hayat bazı açılardan ona bonkör davranmamış olsa da, bir kaç husus bakımından hayat, ona zengin olma imkanı vermişti. Nitekim, bu süreç çok zorluydu, ya da kafasında büyütmüştü kim bilir? Ama güzel haber şu ki artık kuran dinliyordu. Saçma düşünceler aklına bile gelmiyordu artık.
-Onu zincire vurdular, en büyük silahı da eline vermiş oldular.

YENİ SÜREÇ BAŞLANGICI


Arkadaşlar kaç kere yazdım bilmiyorum. Ama yine ekleme ihtiyacı hissediyorum;
1- Her gün rutin olarak gelip buraya yazmaya çalışacağım.
2- Deşarj olmak amacıyla geleceğim. Yazmadıkça rahatlayamıyorum bu aralar.
3- Buraya gelip deşarj olarak sürecimi daha rahat bir biçimde bitirmeyi hedefliyorum.
4- İlk 60 gün özellikle nofap hakkında pek konuşmamaya çalışacağım. Kafaya takmamak amacıyla.
5- Amacım, olur da 90. güne ulaşırsam ve bu devam ederse, hem buraya gelip tekrardan okumak ve güzel hatıralar bırakmış olmak ve naçizane bir yol açmak bu vesileyle arkadaşlarımızın yürümesini kolaylaştırarak onlarında süreçte başarılı olmalarını sağlamak. Çünkü, süreçte insan kendini bazen çok kötü hissedebiliyor. Bunun geçici olduğunu anlayamıyor ve hep bu yüzden bozuyor. Gün gün yazan bir arkadaşta olmadığından (gördüm fakat ayrıntılı yazan yoktu) kendisini yalnız hissedebiliyor ya da tam tatmin olmayabiliyor. Okuyan arkadaşlara bunu katabileceğimi düşünüyorum.
6- Bilinç akışı yöntemiyle yazmaya çalışacağım. Bilinç altımı dökeceğim satırlara, aslında dürüst olduğumdan buraya karşı bunu okuyan birisi benim hangi durumda olduğumu çok net seçebilecek ve gün gün gelişimi direk gözlemleyebilecek.